مسائلی راجع به مفطرات عرض کردم. جلسه گذشته هم نسبت به یک سنخ از داروها که انسان مصرف بکند عرض کردم که چه داروهایی موجب بطلان روزه می‌شود و چه داروهایی موجب بطلان نمی‌شود. من حالا این مطلب را ادامه بدهم. داروهایی که مصرف داخلی دارد که آدم باید بخورد یا بیاشامد موجب بطلان روزه می‌شود. یک سنخ داروها هست که اینطور نیست. مثلاً قطره در گوش، چشم یا بینی می‌چکاند. اینها مصرف خارجی است و داخلی نیست. اینها خوردنی یا آشامیدنی نیستند. در گوش و چشم می‌چکاند که مشکلی ندارد. در بینی باید مراقب باشد که فقط منطقه‌ای که بینی هست برسد و مراقب باشد از آن طرف فرو ندهد و پایین نرود.
با این مراقبتی که من عرض کردم قطره چکاندن در بینی هم اشکال ندارد. بعضی از داروها هست که آدم مصرف می‌کند و جنبه تنفسی دارد؛ کسانی که مشکلاتی مثل تنگی نفس و امثال اینها دارند اسپری‌هایی می‌زنند؛ اینها هم روزه را باطل نمی‌کند. خوردنی و آشامیدنی نیست. یک سنخ داروها هست که ما از آنها به تنقیه کردن یا اماله تعبیر می‌کنیم. اگر اینها روان باشد برای روزه اشکال دارد. ولی مواردی مثل شیاف مسکن که از آن راه برای تسکین درد استفاده می‌کنند که روزه را باطل نمی‌کند.