مسائلی راجع به مفطرات عرض کردم. یکی از مفطرات این است که انسان در حالی که روزه است به خداوند یا پیغمبراکرم (صل الله علیه و آله و سلم) یا معصومین دروغ ببندد. حتی احتیاط واجب انبیاء و حضرت حضرت‌زهرا (سلام الله علیها) هم هست. این کار موجب بطلان روزه می‌شود. مراد از دروغ بستن این است که چیزی را که می‌داند خدا نگفته بگوید خدا اینطور فرموده است. به این کار دروغ بستن می‌گویند. در اینجا هم فرقی نمی‌کند با زبان باشد، کتابت باشد یا اشاره باشد.
بعضی‌ها هستند نمی‌توانند حرف بزنند و می‌نویسند. بعضی‌ها هستند نمی‌توانند بنویسند با اشاره هم قضیه را می‌رسانند. این موجب بطلان روزه می‌شود. این مورد از آن مفطراتی است که غیر قضای روزه کفاره جمع هم می‌آورد. چون مفطر خودش حرام است. یعنی اگر روزه نبود و دروغ می‌بست باز معصیت کرده بود. اما مفطراتی مثل آب خوردن که خودش حرام نیست ولی چون روزه هستی نباید بخوری. غذا خوردن فی حد ذاته حرام نیست. اینها اعمالشان اشکال ندارد، چون روزه است نباید بکند. لذا آنجا کفاره، کفاره عمد است. در اینجا کفاره جمع هم هست. نکته قابل توجه اینکه در تمام مفطرات، خیال نکند که حالا که روزه‌اش باطل شد دیگر هر کاری از مفطرات را می‌تواند بکند. بلکه واجب است مثل بقیه روزه‌دارها تا مغرب از همه مفطرات امساک بکند.
«اللهم صل علی محمد و آل محمد»