ادب نبوی، روش غیرمستقیم 4

آنچه باید قبل از خواندن این کتاب بدانیم:

آن‌طور که قرآن کریم تصریح دارد، در همۀ ابعاد زندگی، نبی مکرم اسلام (صل الله علیه و آله و سلم) اسوۀ حسنه برای همه هستند. ایشان برای تأدیب مؤمنین از دو روش مستقیم و غیرمستقیم استفاده می کردند. در شیوۀ غیرمستقیم آنچه از سنّت رفتاری حضرت در آینۀ کلام اهل بیت (علیهم‌السّلام) دیده می‌‌‌شود به عنوان الگو برای تربیت مطرح است.

در این جلد آنچه مورد بحث است، عصبیّت جاهلی یکی دیگر از موانع اعتقادات قلبی است. تعصّب‌های ناروا در همۀ انسان‌ها وجود دارد و مانعی بزرگ برای اعتقاد ناب است. در آینۀ زندگانی پیغمبراکرم (صل الله علیه و آله و سلم) تعصّب‌ها را خواهیم شناخت و راه درمان آنها را خواهیم آموخت. در جلسات پایانی این مجلد به دلیل بعثت انبیا و به ویژه پیغمبراکرم (صل الله علیه و آله و سلم) می‌پردازند. در ادامه، مباحثی بسیار زیبا پیرامون مصادیق الگوهای رفتاری فردی و اجتماعی پیغمبراکرم (صل الله علیه و آله و سلم) مطرح می‌شود.

سوالاتی که در این کتاب پاسخ خواهد یافت:

عصبیّت جاهلی چیست؟

محور رابطۀ انسان با مردم باید چه چیزی باشد؟

چگونه انسان مرزشناسی باشیم؟

برای درمان تعصّبات چه راه‌هایی وجود دارد؟

آیا اهل تعصّب نشانه‌ای هم دارند؟

معرفت، کسب کردنی است یا اعطا کردنی؟

عطایای الهی به انسان چیست؟

چه آثاری بر تعصّب جاهلی وجود دارد؟

چرا باید به یاد خدا باشیم؟

هدف از آمدن انبیا چه بوده است؟

چه ویژگی های اجتماعی و شخصی در پیغمبراکرم (صل الله علیه و آله و سلم) بوده است؟

ویژگی های رفتاری پیغمبراکرم (صل الله علیه و آله و سلم) کدام است؟

کلیدواژه‌ها:

عصبیّت / حمایت / حمیّت شیطانی / حمیّت الهی / تعصّب / فساد جامعه / مرزشناسی / مرزشکنی / توکّل / کفر / آرامش الهی / معرفت / عقل / ایمان / شهود ربوبیّت حق / شهود الطاف الهی / لباسِ‌خواری / یاد خدا / غفلت / عمل قلبی و قالبی / صرف التعلق / بعثت / قوس نزولی / قوس صعودی / تزکیه / تأدیب / سخاوت / شجاعت / راستگویی / وفاداری / بخل / جفا / حزن / سنّت‌سازی / ساده‌زیستی / بندگی / خودگم‌کردگی / خودبزرگ‌بینی / سرکشی / عزّت

چند جمله از متن کتاب:

اگر بریدن آرزو از مخلوق برای انسان پیدا شود و رو ی این اسوه‌ها حساب نکند و بعد پیوند امیدش و آرزویش خدا باشد، هرچه را که مایحتاج او و مصلحت اوست، بی‌برو برگرد خدا به او عنایت می‌کند. از آن‌طرف اگر از خدا ببرّی و اتّکال تو به این روابط باشد، خدا هم تو را وا گذار به این روابطت می‌کند. قوم و خویش داری، برو سراغ قوم و خویش‌هایت! هم مسلک داری، برو سراغ آنها. برو ببینم چه کار می‌کنند. خدا هم تو را واگذار به آنها می‌کند. این قانون خداست. اتّکال به هر پیوندی غیر از پیوند خالقیّت و مخلوقیّت مردود است.