صراط، سخت‌ترین عقبه قیامت

آنچه باید قبل از خواندن این کتاب بدانیم:

با مرگ، فرصت رشد و کمال انسان به پایان می‌رسد. بعد از عبور از نشئه دنیا به عالم آخرت، نوبت برداشت اعمالی است که در دنیا آنها را کِشته است. ورود از برزخ به قیامت موقفی سخت و هولناک است. متقین و مجرمین هر کدام اهوال خاصی در قیامت دارند. اعمال انسان است که صورت واقعی او را در قیامت می‌سازد. از مواقف دیگر قیامت هنگامه حسابرسی اعمال است. سپس نوبت میزان می‌رسد یعنی برای همه اعمال قالبیه و قلبیه، بیرونی و درونی، جوارحی و جوانحی انسان میزان وجود دارد. مرحلۀ بعدی عبور از صراط است که همه بی استثنا باید آن را طی کنند و از سخت‌ترین عقبات قیامت است.

حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی(ره) طی سلسله مباحثی عالمانه تحت عنوان نقش اعمال از مرگ تا قیامت، سیر حرکت انسان  از زمان تکلیف تا انتها  را مورد کنکاش قرار داده‌اند که این بررسی در نوع خود کم‌نظیر می‌باشد.

سوالاتی که در این کتاب پاسخ خواهد یافت:

صراط چیست؟

صراط در دنیا و قیامت چه تفاوتهایی دارد؟

ویژگی‌های صراط چیست؟

آیا اهل بهشت هم وارد جهنم می‌شوند؟

انتهای صراط چیست؟

تشخیص حرکت صحیح با چه کسی است؟

چرا انسان روی صراط می‌لغزد؟

چه کسانی از صراط وارد جهنم می‌شوند؟

چگونه از صراط عبور کنیم؟

کلیدواژه‌ها:

صراط/ عقبات قیامت/ جهنم/ دنیا/ قیامت/ مفرطین/ مفرَّطین/ انوار هدایت/ حد وسط/ لغزش/ گناه/ خباثت/ نفس/ سقوط/ ایستگاه صراط/ حق الناس/ نفوس قدسیه/ خطاکاران/ ولایت امام‌علی؟س؟

یک جمله از کتاب:

صراط راهی است که از وسط و متن جهنّم عبور می کند و بی‌استثنا همه از عالی و دانی، بِرّ و فاجر، حتی خود پیامبر (ص) باید از آن عبور بکنند که به آن خواهیم رسید. با توجه به تعریفی که اجمالاً از صراط شد از جمله اینکه یکی از مراحل و عقبات قیامت عبور از آن است، و پلی است بر روی جهنّم و از وسط و متن جهنّم عبور می کند.

روایت از امام صادق(ع) از آبای گرامشان از امام علی(ع) است که حضرت فرمودند:

«فَلَا أَزَالُ‏ وَاقِفاً عَلَى‏ الصِّرَاطِ أَدْعُو وَ أَقُولُ‏» من همیشه ایستادم بر صراط و دائم دعا میکنم و می گویم؛

«رَبِّ سَلِّمْ شِیعَتِی وَ مُحِبِّی وَ أَنْصَارِی وَ مَنْ تَوَلَّانِی فِی دَارِ الدُّنْیا»  پروردگارا سلامت بدار شیعه مرا، آنهایی که مرا دوست دارند، آنهایی که مرا یاری کردند، آنهایی که رشته دوستی و ولایت با من بستند که در جهنّم نیفتند.

آدم باید شرمنده بشود؛ که آنها چقدر اظهار محبت، رأفت، رحمت… می‌کنند نسبت به کسانی که می‌گویند ما شیعه هستیم، ما محبیم، ما یاوران آنها هستیم و از طرف دیگر مردم جفا می‌کنند، واقعاً بی‌انصافی است.