حشر و نشر با امام حق و باطل

آنچه باید قبل از خواندن این کتاب بدانیم:

منظور از دعوت و فراخوانی گروهها در قیامت این است که هر گروهی از انسان‌ها را با امام‌شان حاضر می‌کنند. حضور پیروان بعد از حاضر شدن پیشرو آنها بدون اختیار است، بر حسب پیروی و جذب به امام خود در دنیا، در آخرت هم جذب او خواهند بود. مجذوبین امام علی (ع) در آخرت هم مجذوب او خواهند بود و شهوت پرستان نیز که در دنیا دنبال امام باطل خود می‌دویدند در آخرت هم به دنبال او خواهند بود.

برای همراهی امام حق باید هم از نظر درونی رابطۀ محبتی با امام را تشدید کرد، هم از نظر بیرونی اطاعت از فرامین الهی را سرلوحۀ کار قرار داد.

سوالاتی که در این کتاب پاسخ خواهد یافت:

آیا در قیامت مردم گروه‌بندی می‌شوند؟

خداوند انسان را چطور برای برپایی قیامت فرامی‌خواند؟

چه کنیم که با امام حق محشور شویم؟

چطور راه سعادت را از شقاوت تشخیص دهیم؟

نقش اطاعت در ارزشمندی عمل چیست؟

کدام انسان در دنیا و قیامت کور است؟

کلیدواژه‌ها:

طیب ولادت/ انتساب/ شرافت/ اطاعت عملی/ دعوت/ صحیفۀ اعمال/ امام/ محبت/ هدایت/ کتاب/ سنت/ضلالت/ تولی/ تبری/ صحیفۀ علویۀ نفس/ صحیفۀ سفلیۀ نفس/ تقوا/ کوری باطن/ بصیرت/ انکار/ شفاعت/ نورانیت/ ظلمت

یک جمله از کتاب:

اصل سخن این است که محور ارزشِ اعمال، آن حالت اطاعتی و اقتدایی است. هر چه در نفسِ عبد این جهت اطاعتی که عمل را منوّر می‏کند بیشتر باشد، تشعشع می‏کند و نورانیّتش بیشتر است؛ لذا آثارش بیشتر خواهد بود. این حالت خیلی فرق می‏کند با اینکه بگویم که امام‌معصوم(ع) گفته پس حجّت بر من تمام است و باید انجام دهم. این نوع نگاه خیلی سبک است، باید نگاه به گفتار آنان، نگاه اطاعتی و اقتدایی باشد. حتماً شنیده‏اید که آن صحابی وقتی می‏خواهد حیثیّت اطاعتی خود را بگوید، هنگامی که خدمت حضرت‌می‏رسد، می‏گوید: اگر این انار را نصف کنم و شما بفرمایید نصفش حلال و نصفش حرام است، به حرامش لب نمی‏زنم. این تنسّک و تعبّد و چون و چرا نکردن است که به انسان نورانیّت می‏دهد و او را الهی می‏کند. آنان که به حجم عمل می‏نگرند، دیدشان مادّی است و هنوز از معنویّت بهره‏ای نبرده‏اند. کرامات، مترتّب بر این امر است.