...إِنَّ حَدِيثَنٰا یُحْیِی الْقُلُوبَ...

كَانَ رَسُولُ اللَّهِ(صل الله علیه و آله و سلم) يَجْلِسُ عَلَى الْأَرْضِ وَ يَأْكُلُ عَلَى الْأَرْضِ وَ يَعْتَقِلُ الشَّاةَ وَ يُجِيبُ دَعْوَةَ الْمَمْلُوكِ عَلَى خُبْزِ الشَّعِيرِ

حضرت روی زمین می‌نشست. «وَ یَأْکُلُ عَلَى الْأَرْض»؛ و روی زمین غذا می‌خورد. به گوسفند و بزی که داشت خودش رسیدگی می‌کرد. وقتی بندۀ مملوکی او را برای خوردن غذایی چون نان جو دعوت می‌کرد، می‌پذیرفت

سند حدیث: بحارالأنوار، ج 16، ص 222 – وسائل الشیعه، ج 12، ص 109؛ مستدرک الوسائل، ج 16، ص 227

دیدگاه بگذارید

اشتراک