روایت از امام باقرصلوات الله علیه، منقول است که حضرت فرمودند: خداوند تبارک و تعالی دوست نمی دارد، مکروه می دارد، این که یک مخلوقش، انسان ها از دیگری در تقاضایی که می کند، اصرار کند. اصرار کردن در درخواست را خوشش نمی آید. یک اصل درخواست داریم، یک اصرار در درخواست داریم؛ این را جدایش کنید از هم. الحاح دارد این جا؛ «اِنَّ اللهَ تبارک وَ تَعالی کَرِهَ اِلحاحَ النّاسِ بَعضُهُم عَلی بَعضٍ» فرض بفرماید، چون بلاخره این جوری نیست که آدم چیز نباشد؛ چون روابط این است، اقتضا را می کند. درست است؟ البته نه بی جا، یک جاهایی فرض کنید، مثلا یکی، اگر دید به این که جواب مثبت ندادند، دیگر اصرار نکن. فهمیدی؟ بدش می آید خدا از این کار. همچین صریح، یعنی بدش می آید خدا. «کَرِه اِلحاحَ النّاسِ بَعضُهُم عَلی بَعضٍ»
ولی از این طرف،« اَحَبَّ ذلِکَ لِنَفسِه» اما این را دوست دارد به این که بنده نسبت به مولایش، اصرار کند در درخواستش. فهمیدی؟ این را برای خودش دوست دارد.
حالا توی بحثی است به این که چون غنی مطلق است، غنای بالذات دارد، این ها یک بحث هایی است جای خودش؛ این جا هم جایش نیست و او این است به این که می گویم(خدا می گوید): همه چیزها دست من است، چرا اصرار می کنی، گفتی بسم الله؛ این ها ابزار من هستند. درست است یا نه؟ تمام این ها وسایل الهی هستند. درست است؟ اسبابند. مسبب الاسباب من هستم. چرا به او اصرار می کنی. گفتی تمام شد، این یک وظیفه ای بود که تو داشتی مثلا فرض کن. این جا یک وظیفه داشتی، نشد؛ به من بگو بیا سراغ من به من اصرار بکن. من خوشم می آید از اصرار تو. این خودش یک بحثی است اصلا. حالا من این را گفتم مقدمه برای یک چیز دیگر. این الحاح است؛ یعنی اصرار است.
اصل درخواست نیست. در ایام سال، ما توی روایات، یک روایت داریم که یک موقعیت زمانی است که اصلا دوست ندارد، اصل درخواست را، نه الحاح را، خدا خوشش نمی آید، آن روز کسی از دیگری تقاضایی بکند. من جدا کردم، ان شاءالله، متوجه شدید حرف های من را. آن را خواندم، آن اصرار بود. شد؟! می گوید اصرار نکن. خب گفتی؛ اما یک روز است، می گوید؟ اصلا نخواه از کسی چیزی. این را خوب دقت کنید، شاید کمتر کسی به شماها به قول ما حرف زده باشد. در ایام سال یک روز است که خدا اصلا دوست ندارد به این که کسی از دیگری تقاضا بکند، جز خود او؛ و آن روز عرفه است.
این روایت را دیدید که شماها، هستش که، محدث قمی هم نقل می کند که دیگر؛ که روز عرفه، دیدش حضرت، داشت عبور می کرد، دید یک کسی، سائلی دارد از مردم درخواست می کند. حتی تعبیر توی روایت این است: وای برتو! حضرت فرمود: وای بر تو! یک همچین روزی از دیگران درخواست می کنی، یک همچین روزی؟! این یعنی چی؟ یعنی امروز، روزی نیست که تو از کسی چیزی بخواهی. می فهمی؟ امروز، روزی است که باید فقط از او بخواهی. وای بر تو! یک همچین روزی از مردم درخواست می کنی، مسئله می کنی، تقاضا از دیگران می کنی؟ و حال این که ،تعبیری که بعدی دارد، و حال این که یک چنین روزی فضل الهی آن قدر ریزش می کند که حتی بچه های در شکم مادر را هم می خواهد فرا بگیرد که سعادتمند بشوند آن ها. تعبیری را که در روایت هست. لذا من این را گفتم، یک تذکر برای فردا ان شاءالله.
خدمتتان عرض شود که یعنی از نظر ارزشی روز عرفه توجه کنید چه عرض کردم. البته حالا روایتی هستش که در ارتباط با ماه مبارک رمضان، از امام صادق علیه السلام، هست: «مَن لَم یُغفِرَ لَهُ فی شَهرِ رَمِضانُ لَم یُغفِرَ لَهُ اِلی قابِلٍ اِلّا یَشهَدَ العَرَفه» که این عرفه را مکان بعضی ها چیز نکردند، زمان را گرفتند. توجه می کنی چه می خواستم بگویم؟ حتی آنجا هم می گویند زمان. می گویند از ظهر تا غروب است. آنهایی هم که آن جا هستند،ها! باز زمان تویشان، هان؟! فهمیدی د چه می خواهم بگویم؟ یک وقت اشتباه نکنید،ها! مثلا آنهایی که دارند می روند عمره، بروند عرفات، آن جا بنشینند دعا بکنند. شوخی نکن که آنجا زمین، این خصوصیت را دارد. من دیگر چکار کنم؟ اینها یک چیزهایی است که طلبگی شد یک خرده. نه! این زمان، این زمان مدخلیت دارد. توجه می کنید؟ که اگر کسی ماه مبارک رمضان، ماه، ماه است. زمان است، آن جا هم قبلش توی روایت از امام صادق، زمان است. اگر توی ماه رمضان مورد مغفرت خدا قرار نگرفت، دیگر مشکل کارش این است تا روز عرفه برسد؛ می فهمی چه می خواهم بگویم؟ آن وقت آن روز بخواهد از خدا غفران را و خدا او را مورد غفران خودش قرار بدهد. خواستم بگویم قدر بدانید ان شاءالله، خصوصا برای دیگران دعا کنید، خدا هزار برابر به شما می دهد بر طبق یک روایتی که من نمی خواهم وارد بشوم. یکی از آن هایی که دعا می کنید من باشم.