...إِنَّ حَدِيثَنٰا یُحْیِی الْقُلُوبَ...

أن وابصة بن معبد الأسدي أتاه فقال: لا أدع من البر و الإثم شيئا إلا سألته عنه، فلما أتاه قال له بعض أصحابه: إليك يا وابصة عن رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله وسلّم، فقال النبي صلّى اللّه عليه و آله و سلّم: دعه ادنه يا وابصة فدنوت فقال: أ تسأل عما جئت له أو أخبرك؟ قال: أخبرني قال: جئت تسأل عن البر و الإثم قال: نعم فضرب بيده على صدره ثم قال: یَا وَابِصَةُ الْبِرُّ مَا اطْمَأَنَّتْ بِهِ النَّفْسُ وَ الْبِرُّ مَا اطْمَأَنَّ بِهِ الصَّدْر؛ وَ الْإِثْمُ مَا تَرَدَّدَ فِی الصَّدْرِ وَ جَالَ فِی الْقَلْبِ وَ إِنْ أَفْتَاكَ النَّاسُ وَ أَفْتَوْكَ

برو از دلت و از روحت بپرس که برّ و اثم چیست، اثم و عمل ناروا چیزی است که دلخراش است و روحت را آزار میدهد، هرچند به روی خودت هم نیاوری. اگر کار دلخراشی کرده باشی، هرچه هم به تو بگویند کارت خوب بود، خودت در درونت عذاب میکشی.

سند حدیث: بحارالأنوار، ج 17، ص 228
فیسبوک
توئیتر
لینکداین
واتساپ
تلگرام
ایمیل
چاپ
اشتراک
ایمیل برای
guest
0 نظر
قدیمی‌ترین
جدیدترین بیشترین رأی
بازخوردهای درون متنی
مشاهده همه دیدگاه‌ها
سبد خرید
0
نظری دارید؟ لطفاً آن را ثبت کنید.x