...إِنَّ حَدِيثَنٰا یُحْیِی الْقُلُوبَ...
قلت لابي عبدالله 7 : قول الله : « ققُلِ اللهُمَّ مالِكَ الْمُلْك أَ لَيْسَ قَدْ آتَى اللهُ عَزَّوَجَلَّ بَنِي أُمَيَّةَ الْمُلْكَ ، فقال : لَيْسَ حَيْثُ تَذْهَب الناس إليه ، إِنَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ آتَانَا الْمُلْكَ وَ أَخَذَتْهُ بَنُو أُمَيَّةَ، بِمَنْزِلَةِ الرَّجُلِ يَكُونُ لَهُ الثَّوْبُ فَيَأْخُذُهُ الْآخَرُ فَلَيْسَ هُوَ لِلَّذِي أَخَذَهُ
خدمت امام‌صادق(علیه السلام) رسیدم و با تلاوت آیۀ به حضرت عرض کردم: اين آیۀ قرآن و سخن خدا است که می‌فرماید: حکومت، ریاست و امثال این‌ها را خدا به هر كس که بخواهد می‌دهد. بعد گفتم: مگر خدا به بنی‌امیّه حکومت و سلطنت را نداده است؟ پس چطور می‌شود كه آن‌ها به مُلك برسند، در حالی كه بندگی خدا را ندارند و در زمرۀ مؤمنين محسوب نمی‌شوند؟ حضرت در جواب فرمود: مطلب این‌طور نیست که فهمیده‌ای؛ راه را اشتباه رفته و خطا كرده‌ای. مطلب این‌گونه که تو می‌گویی نیست. خداوند خلافت را به ما داده است، ولی بنی‌امیّه آن را از ما گرفتند و غصب کردند. اين مثل آن است كه شخصی پيراهنی داشته باشد و دیگری آن را بدزدد.