در یک روایتی است از پیغمبر اکرم (صل الله علیه و آله و سلم) که حضرت فرمود: خداوند قرار داده است در آسمان هفتم فرشته‌ای را که نامش داعی است. «یُقَالُ لَهُ الدَّاعِی»؛ گفته می‌شود که داعی است. آن گاه که ماه رجب وارد می شود، «إِنَ اللَّهَ تَعَالَى نَصَبَ فِی السَّمَاءِ السَّابِعَهِ مَلَکاً یُقَالُ لَهُ الدَّاعِی فَإِذَا دَخَلَ شَهْرُ رَجَبٍ یُنَادِی»؛ ماه رجب وقتی وارد می شود، او مأموریت دارد و او ندا می‌کند: «کُلَّ لَیْلَهٍ إِلَى الصَّبَاحِ»؛ هر شب تا به صبح: «طُوبَى لِلذَّاکِرِینَ طُوبَى لِلطَّائِعِینَ» ؛خوشا به حال کسانی که ذکر خدا می‌گویند و به یاد خدا هستند. خوشا به حال کسی که وارد شدند در اطاعت الهی. بعد آن ملک این جملات را می گوید: «یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى»؛ او می‌گوید که خدا دارد این را می‌گوید: (او نقل می کند.) «أَنَا جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی»؛ من هم نشین آن کسی هستم که با من بنشیند. «وَ مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی»؛ منِ خدا مطیع آن کسی می‌شوم که اطاعت من را بکند. خیلی جمله عجیبی است.
اطاعت عبد در پی دارد اطاعت رب را، ای بابا ، «اَنا مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی» من مطیع آنهایی هستم که مطیع من هستند.« اَنا غَافِرُ مَنِ اسْتَغْفَرَنِی»؛ من مورد آمرزش قرار می‌دهم،کسانی که از من طلب آمرزش کنند.
«الشَّهْرُ شَهْرِی» این ماه، ماه من است. «وَ الْعَبْدُ عَبْدِی»؛ بنده هم، بنده من است.« وَ الرَّحْمَهُ رَحْمَتِی»؛ رحمت هم رحمتِ من است.
من این را به شما عرض کنم، روایت زیاد داریم در باب ماه رجب، که ماه رجب، ماه رحمت الهی است. در یک روایتی است از پیغمبر اکرم (صل الله علیه و آله و سلم)، دارد رجب را اَصب گویند، که مرحوم که محدّث قمی هم نقل می کند در مفاتیح این را، می گوید، اَصب می‌گویند؛ چون رحمت خدا در این ماه زیاد ریزش می کند بر امّت من. «وَ الرَّحْمَهُ رَحْمَتِی فَمَنْ دَعَانِی فِی هَذَا الشَّهْرِ»؛ هر کس که در این ماه مرا بخواند، من جوابش را می‌دهم. «أَجَبْتُهُ وَ مَنْ سَأَلَنِی أَعْطَیْتُهُ»«أَجَبْتُهُ»این هم «أَعْطَیْتُهُ»کسی که از من درخواستی بکند، حاجتی بخواهد به او عطا می کنم. «وَ مَنِ اسْتَهْدَانِی هَدَیْتُهُ»؛ اگر از من طلب هدایت بکند، او را راهنمایش می‌کنم، هدایتش می‌کنم. «جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا» ؛ من قرار دادم این ماه را مثل یک ریسمان، « حَبْلًا بَیْنِی وَ بَیْنَ عِبَادِی»؛ این ماه رجب را یک وسیله‌ای قرار دادم بین خودم و بندگانم. حبل؛ یعنی ریسمان، کنایه است. « مَنِ اعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَیَّ»؛ هر کی این ریسمان را بهش چنگ بزند، بگیرد، بیاید بالا به من می‌رسد.
غرضم حالا این روایت را خواندم، و او این است که، ماه رجب، در روایات داریم شهر الله است. ماه خداست، این جور گفته می شود. و ماه شعبان، شهر پیغمبر؟صل؟، ماه پیغمبراکرم؟صل؟ است. در روایت هم داریم. رمضان، ماه امّت من است. ماه رجب است و فرصت بسیار خوبی است برای این که انسان، تمام امور معنوی و مادی‌اش را با خدایش چکار کند؟ هان؟! در میان بگذارد و از این شب ها بهترین بهره را بگیرد. التماس دعا.