احکام حواله دادن

مسئله ۲۴۰۰: اگر انسان طلب‌کار خود را حواله بدهد که طلب خود را از دیگری بگیرد و طلب‌کار قبول نماید، بعد از آن که حواله درست شد، کسی که به

مسئله ۲۴۰۱: بدهکار و طلب‌کار و کسی که سر او حواله شده، باید مکلف و عاقل باشند وکسی آنها را مجبور نکرده باشد، و نیز باید سفیه نباشند، یعنی مال

مسئله ۲۴۰۲: اگر سر کسی حواله بدهند که بدهکار است احتیاط واجب آن است که قبول کند ولی حواله‌دادن سر کسی که بدهکار نیست، در صورتی صحیح است که او

مسئله ۲۴۰۳: موقعی که انسان حواله می‌دهد باید بدهکار باشد پس اگر بخواهد از کسی قرض کند، تا وقتی از او قرض نکرده نمی‌تواند او را به کسی حواله دهد

مسئله ۲۴۰۴: حواله دهنده و طلب‌کار باید مقدار حواله و جنس آن را بدانند، پس اگر مثلاً ده من گندم و ده تومان پول به یک نفر بدهکار باشد و

مسئله ۲۴۰۵: اگر بدهی واقعاً معین باشد ولی بدهکار و طلب‌کار در موقع حواله دادن، مقدار آن یا جنس آن را ندانند حواله صحیح است مثلاً اگر طلب کسی را

مسئله ۲۴۰۶: طلب‌کار می‌تواند حواله را قبول نکند، اگر چه کسی که به او حواله شده فقیر نباشد و در پرداختن حواله هم کوتاهی ننماید.

مسئله ۲۴۰۷: اگر سر کسی حواله بدهد که بدهکار نیست، چنانچه او حواله را قبول کند، پیش از پرداختن حواله نمی‌تواند مقدار حواله را از حواله دهنده بگیرد، و اگر

مسئله ۲۴۰۸: بعد از آن که حواله درست شد، حواله دهنده و کسی که به او حواله شده، نمی‌توانند حواله را به هم بزنند، و هر گاه کسی که به

مسئله ۲۴۰۹: اگر بدهکار وطلب‌کار و کسی که به او حواله شده، یا یکی از آنان برای خود حق بهم زدن حواله را قرار دهند، مطابق قراری که گذاشته‌اند، می‌توانند

مسئله ۲۴۱۰: اگر حواله دهنده خودش طلب طلب‌کار را بدهد، چنانچه به خواهش کسی که به او حواله شده داده است، ذمه او بری می‌شود و می‌تواند چیزی را که