احکام نجاسات

مسئله 142: فروختن و عاریه دادن چیز نجسی که می‌شود آن را آب کشید اگر نجس بودن آن را به طرف نگویند اشکال ندارد، ولی چنانچه انسان بداند که عاریه

مسئله 143: اگر انسان ببیند کسی چیز نجسی را می‌خورد یا با لباس نجس نماز می‌خواند لازم نیست به او بگوید.

مسئله 144: اگر جایی از خانه یا فرش و یا ظروف و امثال آنها که در اختیار کسی است نجس باشد و ببیند لباس یا چیز دیگر کسانی که وارد

مسئله 145: اگر صاحب خانه در بین غذا خوردن بفهمد غذا نجس است، باید به مهمان‌ها بگوید، اما اگر یکی از مهمان‌ها بفهمد، لازم نیست به دیگران خبر دهد، ولی

مسئله 146: اگر چیزی را که عاریه کرده نجس شود، اگر بداند که صاحبش آن چیز را در خوردن و آشامیدن استعمال می‌کند، واجب است به او بگوید.

مسئله 147: بچه ممیزی (یعنی بچه‌ای که خوب و بد را می‌فهمد) و صبی مراهق (یعنی بچه‌ای که نزدیک به سن بلوغ است) اگر از نجاست چیزی که در دست

مسئله 141: خوردن و آشامیدن چیز نجس حرام است و نیز خورانیدن عین نجس به اطفال در صورتی که ضرر داشته باشد حرام می‌باشد، بلکه اگر ضرر هم نداشته باشد

مسئله 135: نجس کردن خط و ورق قرآن حرام است، و اگر نجس شود، باید فوراً آن را آب بکشند.

مسئله 136: اگر جلد قرآن نجس شود در صورتی که بی‌احترامی به قرآن باشد، باید آن را آب بکشند.

مسئله 137: گذاشتن قرآن روی عین نجس مانند خون و مردار اگر چه آن عین نجس خشک باشد حرام است، وبرداشتن قرآن از روی آن واجب می‌باشد.

مسئله 138: نوشتن قرآن با مرکب نجس اگر چه یک حرف آن باشد حرام است. و اگر نوشته شود باید آن را آب بکشند، یا به‌واسطه تراشیدن و مانند آن

مسئله 139: دادن قرآن به کافر، در صورتی‌که هتک حرمت قرآن باشد، جایز نیست، و گرفتن قرآن از دست او واجب است، مگر آن‌که مقصود از دادن قرآن و یا