احکام وضو

مسئله ۳۲۰: اگر پیش از وقت نماز به قصد این که با طهارت باشد وضو بگیرد یا غسل کند صحیح است ونزدیک وقت نماز هم اگر به قصد مهیا بودن

مسئله ۳۲۱: کسی که یقین دارد وقت داخل شده اگر نیت وضوی واجب کند و بعد از وضو بفهمد وقت داخل نشده، وضوی او صحیح است.

مسئله ۳۲۲: مستحب است انسان برای نماز میت و زیارت اهل قبور و رفتن به مسجد و حرم امامان علیهم‌السلام وضو بگیرد، و هم چنین برای همراه داشتن قرآن وخواندن

مسئله ۳۲۳: هفت چیز وضو را باطل می‌کند: اول بول. دوم غائط. سوم باد معده و روده که از مخرج غائط خارج می‌شود. چهارم خوابی که به‌واسطه آن چشم نبیند

مسئله ۳۱۴: کسى که نمى‌تواند از بیرون آمدن بول و غائط خوددارى کند در صورتى که ممکن باشد و مشقت و زحمت و خوف ضرر نداشته باشد باید به مقدار

مسئله ۳۱۵: کسى که نمى‌تواند از بیرون آمدن بول و غائط خوددارى کند، بعد از آن که مرض او خوب شد، لازم نیست نمازهایى را که در وقت مرض مطابق

مسئله ۳۰۰: اگر شک کند که وضوى او باطل شده یا نه بنا مى‌گذارد که وضوى او باقى است ولى اگر بعد از بول استبراء نکرده و وضو گرفته باشد

مسئله ۳۱۶: برای شش چیز باید وضو گرفت: اول برای نمازهای واجب غیر از نماز میت و شرط صحت نمازهای مستحب آن است که طهارت از حدث داشته باشد. دوم

مسئله ۳۰۱: کسى که شک دارد وضو گرفته یا نه باید وضو بگیرد.

مسئله ۳۱۷: مس نمودن خط قرآن، یعنی رساندن جایی از بدن به خط قرآن برای کسی که وضو ندارد حرام است. ولی اگر قرآن را به زبان فارسی یا به

مسئله ۳۰۲: کسى که مى‌داند وضو گرفته و حدثى هم از او سرزده، مثلاً بول کرده، اگر نداند کدام جلوتر بوده، چنانچه پیش از نماز است باید وضو بگیرد، و

مسئله ۳۱۸: جلوگیری بچه و دیوانه از مس خط قرآن واجب نیست، ولی اگر مس نمودن آنان بی‌احترامی به قرآن باشد، باید از مس کردن آنان جلوگیری کنند.