اذان و اقامه

مسئله ۹۳۷: اگر در بین اذان یا اقامه پیش از آن که قسمتی را بگوید شک کند که قسمت پیش از آن را گفته یا نه، باید قسمتی را که

مسئله ۹۳۸: مستحب است انسان در موقع گفتن اذان، رو به قبله بایستد و با وضو یا غسل باشد و دست‌ها را به گوش بگذارد و صدا را بلند نماید

مسئله ۹۳۹: مستحب است بدن انسان در موقع گفتن اقامه آرام باشد و آن را از اذان آهسته‌تر بگوید و جمله‌های آن را به هم نچسباند، ولی به اندازه‌ای که

مسئله ۹۴۰: مستحب است بین اذان و اقامه یک قدم بردارد، یا قدری بنشیند یا سجده کند، یا ذکر بگوید یا دعا بخواند، یا قدری ساکت باشد یا حرفی بزند

مسئله ۹۴۱: مستحب است کسی را که برای گفتن اذان معین می‌کنند، عادل و وقت شناس و صدایش بلند باشد و اذان را در جای بلند بگوید.

مسئله ۹۳۵: اذان واقامه باید بعد از داخل شدن وقت نماز گفته شود و اگر عمدا یا از روی فراموشی پیش از وقت بگوید باطل است.

مسئله ۹۳۶: اگر پیش از گفتن اقامه شک کند که اذان گفته یا نه باید اذان را بگوید، ولی اگر مشغول اقامه شود و شک کند که اذان گفته یا

مسئله ۹۲۱: اگر در اذان واقامه صدا را در گلو بیندازد چنانچه غنا شود، یعنی به‌طور آوازه‌خوانی که در مجالس لهو و بازیگری معمول است اذان و اقامه را بگوید،

مسئله ۹۲۲: در پنج نماز اذان ساقط می‌شود: اول نماز عصر روز جمعه. دوم نماز عصر روز عرفه که روز نهم ذی حجه است. سوم نماز عشای شب عید قربان،

مسئله ۹۲۳: اگر برای نماز جماعتی اذان و اقامه گفته باشند، کسی که با آن جماعت نماز می‌خواند، نباید برای نماز خود اذان و اقامه بگوید.

مسئله ۹۲۴: اگر برای خواندن نماز جماعت به مسجد رود و ببیند جماعت تمام شده تا وقتی که صف‌ها به‌هم نخورده و جمعیت متفرق نشده، نمی‌تواند برای نماز خود اذان

مسئله ۹۲۵: در جایی که عده‌ای مشغول نماز جماعتند، یا نماز آنان تازه تمام شده و صف‌ها به‌هم نخورده است، اگر انسان بخواند فرادی یا با جماعت دیگری که برپا