فصل دوم: احرام

مسئله 255: اگر از روی اضطرار و احتیاج روغن بمالد عیبی ندارد.

مسئله 256: خوردن روغن مانع ندارد اگر در آن بوی خوش مثل زعفران نباشد.

مسئله 257: اگر در روغن بوی خوش نباشد در مالیدن آن کفاره نیست.

مسئله 258: اگر در روغن بوی خوش باشد کفاره‌ی آن یک گوسفند است اگر چه از روی اضطرار باشد. اما اگر از روی جهل، روغنی که به بوی خوش دارد

شانزدهم – ازاله‌ی مو است از بدن خود یا غیر خود چه محرم باشد چه مُحِل. مسئله 259: در حرمت ازاله‌ی مو فرقی نیست میان کم و زیاد بلکه ازاله

مسئله 260: ازاله مو اگر از روی ضرورت باشد عیب ندارد، مثل زیادی شپش و درد سر و موی چشم که اذیت می‌کند اما باید احتیاطا کفاره‌ی آن را بدهد.

مسئله 261: اگر در وقت غسل یا وضوء موئی بدون قصد کنده شود اشکال ندارد.

دهم – فسوق مسئله 230: فسوق اختصاص به دروغ گفتن ندارد و مراد در این‌جا کذب حرام است و کذب در موارد استثنا مشمول عنوان فسوق نیست، بلکه فحش دادن

یازدهم – جدال است و آن گفتن «لا وَاللّه» و «بَلی وَاللّه» است. مسئله 231: آن که گفتن کلمه «لا» و کلمه «بلی» و در سایر لغات مرادف آن مثل

مسئله 232: قسم اگر به لفظ «اللّه» باشد یا مرادف آن مثل «خدا» در زبان فارسی جدال است، و اما قسم به‌غیر خدا به هر کس باشد ملحق به‌جدال نیست.

مسئله 233: احتیاط واجب الحاق اسماء و صفات مختصه است به لفظ جلاله، پس اگر کسی مثلاً قسم بخورد به خالق و سموات و ارض، جدال محسوب می‌شود به احتیاط

مسئله 234: در مقام ضرورت برای اثبات حقی یا ابطال باطلی جایز است قسم بخورد به جلاله و غیر آن ولی در این حال هم باید کفاره بدهد.