فصل چهارم: اعمال منی

مسئله 572: شرط است که سنگها بکر باشند، یعنی آنها را کسی دیگری به وجه صحیح نینداخته باشد اگر چه در سالهای قبل.

مسئله 587: ظن به رسیدن سنگ و عدد آن اعتبار ندارد.

مسئله 573: شرط است که مباح باشد پس با سنگ غصبی یا آن چه که دیگری برای خودش حیازت کرده کافی نیست.

مسئله 588: در انداختن سنگها شرط نیست طهارت از حدث یا خبث و در خود سنگها نیز طهارت شرط نیست.

مسئله 574: وقت انداختن سنگ از طلوع آفتاب روز عید است تا غروب آن و اگر فراموش کرد تا روز سیزدهم می‌تواند به نیت قضا به جا آورد، و اگر

مسئله 589: از بچه‌ها و بیمارانی که امید ندارند تا غروب بهبودی حاصل کنند و کسانی‌که نمی‌تواند به واسطه‌ی عذری – مثل اغماء – خودشان رمی کنند، کسی دیگر نیابت

مسئله 575: واجب است در انداختن سنگها چند امر:

اول – نیت، با قصد خالص بدون ریاء و نمایش دادن عمل به غیر که موجب بطلان می‌شود. دوم – آن که آنها را بیندازد، پس اگر برود نزدیک و

مسئله 576: اگر شک کند که سنگ را دیگری استعمال کرده یا نه جائز است به آن بیندازد.

اول – رمی جمره عقبه یعنی ریگ انداختن به جمره که نام محلی است در منی. و در این‌جا چند مسأله است: مسئله 570: شرط است در سنگی که می‌خواهد