واجبات رمی

مسئله 590: مستحب است بلکه موافق احتیاط است که اگر بشود مریض را حمل کنند و ببرند نزد جمره و در حضور او سنگ بیندازند .

مسئله 591: اگر مریض خوب شد و بی‌هوش به‌هوش آمد بعد از آن که نایب سنگها را انداخت لازم نیست خودش اعاده کند، و اگر در بین سنگ انداختن خوب

مسئله 592: کسانی که عذر دارند از این که روز رمی کنند می‌توانند شب عمل کنند، هر وقت شب که باشد.

مسئله 584: اگر بعد از آن که سنگ را انداخت و از محل منصرف شد شک کند در عدد سنگها، در صورتی که شک او بعد از صدق عرفی فراغ

مسئله 585: اگر بعد از ذبح یا سر تراشیدن شک کند در انداختن سنگ یا در عدد آن اعتناء نکند.

مسئله 586: اگر بعد از فارغ شدن شک کند در این که درست انداخته یا نه، بنابر صحت بگذارد، بلی اگر در رسیدن سنگ آخری به محل شک کند در

مسئله 587: ظن به رسیدن سنگ و عدد آن اعتبار ندارد.

مسئله 588: در انداختن سنگها شرط نیست طهارت از حدث یا خبث و در خود سنگها نیز طهارت شرط نیست.

مسئله 589: از بچه‌ها و بیمارانی که امید ندارند تا غروب بهبودی حاصل کنند و کسانی‌که نمی‌تواند به واسطه‌ی عذری – مثل اغماء – خودشان رمی کنند، کسی دیگر نیابت

اول – نیت، با قصد خالص بدون ریاء و نمایش دادن عمل به غیر که موجب بطلان می‌شود. دوم – آن که آنها را بیندازد، پس اگر برود نزدیک و

مسئله 576: اگر شک کند که سنگ را دیگری استعمال کرده یا نه جائز است به آن بیندازد.

مسئله 577: اگر سنگی را که در حرم است احتمال بدهد از خارج آورده‌اند اعتناء نکند.