شکیّات

مسئله 1204: کسی که نمی‌داند گمانش به یک طرف بیشتر است یا هر دو طرف در نظر او مساوی است، باید احتیاط کند ودر هر مورد احتیاط، به‌طور مخصوصی است

مسئله 1205: اگر بعد از نماز بداند که در بین نماز حال تردیدی داشته که مثلاً دو رکعت خوانده یا سه رکعت و بنا را بر سه گذاشته ولی نداند

مسئله 1206: اگر موقعی که تشهد می‌خواند، یا بعد از ایستادن شک کند که دو سجده را به جا آورده یا نه و در همان موقع یکی از شک هایی

مسئله 1207: اگر پیش از آن که مشغول تشهد شود، یا در رکعت هایی که تشهد ندارد پیش از ایستادن، شک کند که دو سجده را به جا آورده یا

مسئله 1208: اگر موقعی که ایستاده بین سه و چهار یا بین سه و چهار و پنج شک کند ویادش بیاید که دو سجده از رکعت پیش به جا نیاورده

مسئله 1209: اگر شک او از بین برود و شک دیگری برایش پیش آید، مثلاً اول شک کند که دو رکعت خوانده یا سه رکعت، بعد شک کند که سه

مسئله 1210: اگر بعد از نماز شک کند که در نماز مثلاً بین دو و چهار شک کرده، یا بین سه و چهار، احتیاط واجب آن است که به دستور

مسئله 1211: اگر بعد از نماز بفهمد که در نماز شکی برای او پیش آمده، ولی نداند از شک‌های باطل بوده یا از شک‌های صحیح و اگر از شک‌های صحیح

مسئله 1212: کسی که نشسته نماز می‌خواند، اگر شکی کند که باید برای آن یک رکعت نماز احتیاط ایستاده یا دو رکعت نشسته بخواند احتیاط آن است، که دو رکعت

مسئله 1213: کسی که ایستاده نماز می‌خواند، اگر موقع خواندن نماز احتیاط از ایستادن عاجز شود، باید مثل کسی که نماز را نشسته می‌خواند و حکم آن در مسأله پیش

مسئله 1214: کسی که نشسته نماز می‌خواند، اگر موقع خواندن نماز احتیاط بتواند بایستد باید به وظیفه کسی که نماز را ایستاده می‌خواند، عمل کند.

مسئله 1202: وقتی یکی از شک‌های صحیح برای انسان پیش آید، چنان‌که گفته شد، باید فوراً فکر کند ولی اگر چیزهایی که به واسطه آنها ممکن است یقین یا گمان