فصل دوم: احرام

مسئله 260: ازاله مو اگر از روی ضرورت باشد عیب ندارد، مثل زیادی شپش و درد سر و موی چشم که اذیت می‌کند اما باید احتیاطا کفاره‌ی آن را بدهد.

مسئله 261: اگر در وقت غسل یا وضوء موئی بدون قصد کنده شود اشکال ندارد.

مسئله 246: احتیاط واجب آن است که محرم «حنا» برای زینت نبندد بلکه اگر زینت باشد ولو قصد نکند احتیاط در ترک است بلکه حرمت آن در هر دو صورت

مسئله 262: در ازاله‌ی مو فرقی نیست بین تراشیدن یا نوره مالیدن یا کندن یا قیچی کردن و غیر آن، و فرقی نیست بین اینکهمو از کجای بدن باشد.

مسئله 247: اگر قبل از احرام «حنا» ببندد چه به‌قصد زینتباشد یا نباشد و چه اثرش تا زمان احرام بماند یا نماند مانع ندارد، ولی احتیاط خوب است.

مسئله 263: کفاره‌ی سر تراشیدن اگر به جهت ضرورت باشد دوازده «مد» طعام است که باید به شش مسکین بدهد، یا سه روز، روزه بگیرد، یا یک گوسفند قربانی کند.

مسئله 248: احتیاط واجب آن است که برای انگشتر به‌دست کردن گوسفندی کفاره بدهد.

مسئله 264: اگر تراشیدن از روی ضرورت نباشد احتیاط واجب آن است که یک گوسفند کفاره بدهد، بلکه تعیّن گوسفند در این صورت بعید نیست.

چهاردهم – پوشیدن زیور است برای زن به‌جهت زینت.و در این‌جا چند مسأله است: مسئله 249: اگر زیور زینت باشد احتیاط واجب آن است که ترک کند هر چند قصد

مسئله 265: اگر از زیر هر دو بغل خود ازاله‌ی مو کند باید یک گوسفند ذبح کند برای کفاره، بلکه احتیاط آن است که اگر از زیر یک بغل هم

مسئله 250: زیورهائی را که عادت داشته به پوشیدن آن قبل از احرام لازم نیست برای احرام بیرون بیاورد.

مسئله 251: زیورهائی را که عادت داشته به پوشیدن آن نباید به مرد نشان دهد حتی به شوهر خود.