حساب و کیفیت آن در قیامت

آنچه باید قبل از خواندن این کتاب بدانیم:

اولین حسابگر اعمال در روز قیامت خودِ انسان است. در حقیقت قبل از آنکه به حساب انسان رسیدگی کنند خودِ انسان صحیفۀ اعمال خود را بررسی می‌کند. جمیع اعمال انسان از ریز و درشت مورد محاسبه قرار می‌گیرد، آنچه او در دنیا انجام داده است به طور کامل در قیامت بروز و ظهور می‌کند به‌طوری که هیچ نقطۀ ابهامی در آن نمی‌ماند.

دستور محاسبه  در دنیا برای این است که اگر عمل نیک انجام داده بود از خدا توفیق افزایش آن را بخواهد و اگر عمل زشت انجام داده بود توبه و استغفار کند تا در همین دنیا آن را به یک وجه پاک کرده باشد و در قیامت یک حساب کم ‌شود و حسابش تخفیف داده شود. در غیر این‌صورت اگر به حساب قیامت برسد، ولو اینکه در قیامت هم خدا ببخشد، همین حساب پس دادن بسیار دشوار است.

 

سوالاتی که در این کتاب پاسخ خواهد یافت:

چه کسانی در قیامت حسابرسی می‌کنند؟

اهمیت حسابرسی به اعمال در دنیا چیست؟

خداوند چگونه به اعمال انسان حسابرسی می‌کند؟

در قیامت از کدام نعمت‌ها سوال می‌شود؟

اعمال را چگونه باید محاسبه کرد؟

کدام دسته بدون حساب وارد بهشت می‌شوند؟

اعتقاد به امامت چه نقشی در حساب دارد؟

سخت‌ترین بخش حسابرسی کدام است؟

نقش محبت اهل‌بیت؟سهم؟ در حسابرسی چیست؟

 

کلیدواژه‌ها:

هدایت/ ارائۀ طریق/ ایصال مطلوب/ احتجاج/ حسابگر/ قاضی/ اعمال/ اصحاب یمین/ اصحاب شمال/ محاسبۀ نفس/ غفران الهی/ نعمت/ سود/ زیان/ نعمت/ ولایت/ عمر/ جوانی/ مال/ نماز/ سوءحساب/ حساب یسیر/ ابلیس/ حق مظلوم/ حق‌الناس/ استحلال/ توبه/ تقاص/ قلب/ آبروداری/ نجات/ تطهیر/ محبت

یک جمله از کتاب:

خداوند ابزار را در اختیار بنده‏اش گذاشت. سپس از او تکلیف خواست. همچنین در این بین احسان‏هایی به بنده‏اش نمود و دستورالعمل‏هایی برای هدایت بنده‏اش که خود احسان دیگری است، ارائه کرد. اعمال صالحۀ بنده هم، احسان و جود است؛ زیرا چیزی عاید خدا نمی‏شود. کمی بالا برویم و به مبدأ برسیم. آنجا همین‏طور فیض فوران می‏کند؛ این راه‏های هدایتی، ارسال رسل، انزال کتب، همه فیض الهی است. امّا این بنده است که با سوء اختیارش مسیر را عوض می‏کند و به خود بد می‏کند؛ لذا روز قیامت همه‏ محکوم هستیم و محکومیّت هم منطقی است و هیچ رقم جوابی نداریم. روز قیامت در هر عذری به روی هر بنده‏ای بسته است. اگر نخواهد اعتراف کند، دست و پا و همۀ اعضا و جوارح علیه او شهادت می‏دهند؛ به‏طوری که این بندۀ عاجز به آن‏ها اعتراض می‏کند که چرا علیه من شهادت دادید و آبروی مرا بردید؟