استهزاء، شوخی و خنده

آنچه باید قبل از خواندن این کتاب بدانیم:

گاهی از دین چنین برداشتی وجود دارد که دین مخالف شادی است. در حالی که اتفاقا دین مروج شادی صحیح است؛ اما با کارهایی که به روح انسانی و الهی شخص ضربه می‌زند مخالف است. این مسئله بی‌تردید احتیاج به تبیین عالمانه دارد تا مرز بین شادی درست و غلط از نظر دین مشخص شود. مطلبی که مخصوصاً در بذله‌گویی‌ها و شوخی‌های زبانی جلوۀ بیشتری دارد.

بیش از همیشه احتیاج است که این مطالب عالمانه را بخوانیم تا از سویی گرفتار افراط در حدود شوخی و خنده نشویم و از سویی با تفکر متحجرانه مانع شادی درست خود و اطرافیانمان نباشیم.

سوالاتی که در این کتاب پاسخ خواهد یافت:

چه چیزی باعث می‌شود که دیگران را مورد تمسخر قرار دهیم؟

نظر دین دربارۀ استهزای قوم و قشر خاص چیست؟

استهزای دیگران چه تبعاتی دارد؟

آیا مزاح کاملا نهی شده است؟

شرایط مزاح چیست؟

شوخی چه آثار زشتی دارد؟

خندیدن خوب است یا بد؟

برای خندیدن شرطی هم وجود دارد؟

چه رابطه‌ای بین خنده و گریه وجود دارد؟

کلیدواژه‌ها:

استهزاء/ تفریح/ معاصی/ مسخره کننده/ تمسخر/ دوستی/ بزرگی/ مال/ معیشت/ مزاح/ شوخی/ بذله‌گویی/ آموختن حق/ رفع خستگی/ شاد کردن/ فحش/ کیفیت/ سن/ شخصیت/ معرفت/ سبک گیری/ بی‌ارزشی/ متانت/ دشمنی/ ایمان/ سبک مغزی/ کنایه/ خندیدن/ خنده/ اندوه/ حزن/ شادی/ شگفتی/ آزار/ تبسم/ قهقهه/ خندیدن مؤدبانه/ وقار/ کسالت روحی/ مردن قلب/ غفلت/ گریه/ خشیت الهی/ وازدگی روحی/ بداخلاقی

یک جمله از کتاب:

بحث این بود که طرف مسخره شونده مؤمن باشد، شناسایی شده باشد و ادای او را طوری در بیاورند که برای دیگران خنده آور باشد؛ نه اینکه هر حرکتی که انسان در بیاورد تمسخر باشد. نگویند که این مرتجع ها می‌خواهند در هنر را ببندند؛ به خدا قسم اینطور نیست! حدود و ثغورش را یاد بگیرید.

یکی از روش هایی که بزرگان ما به ما آموخته‌اند، این بوده که با افرادی که انسان محشور است، می خواهد آنها را تأدیب بکند و مسائلی را از جهات امور معرفتی، عملی و اخلاقی به آنها القا کند، یکی از بهترین روشها برای القا این است که آن مطالبی را که ممکن است روح در ابتدا با آنها یک نوع حالت جبهه‌گیری داشته باشد، درقالبی شیرین بریزد.اگر پوششی از شیرینی روی آن بکشی، طرف مقابل آن را می‌خورد؛ یعنی روحش آن را می‌پذیرد. گاهی ما تعبیر می‌کنیم که در ذهنش بهتر جا می‌افتد؛ لذا من دیدم و نقل هم کردم که بزرگان این روش را داشته‌اند.