شرح خطبه منا

آنچه باید قبل از خواندن این کتاب بدانیم:

خطبۀ منا را امام‌حسین (علیه‌السّلام) در سال 58هجری قمری؛ یعنی دو سال پیش از قیام خویش در سرزمین منا و در حضور حدود 1000 نفر از صحابه و تابعین پیغمبراکرم (صل الله علیه و آله و سلم) بیان فرمودند. شرح این خطبه توسط حضرت آیت‌الله العظمی حاج‌آقا مجتبی تهرانی (رحمهالله علیه) در ادامۀ بحث ایشان پیرامون هدف‌دار بودن قیام امام‌حسین (علیه‌السّلام) صورت گرفته است. این خطبۀ شریف سه بخش مهم دارد که هم از طرفی مبیّن نگاه اعتقادی صحیح است و هم از سویی نگرش سیاسی درست و دقیق را نشان می‌دهد.

آنچه در تحولات دنیا و فضای سیاسی وظیفۀ مردم است، در این خطبۀ شریف تبیین شده است. از طرفی هم آنچه بر گردن خواص جامعه است، بیان گردیده است. شرح بی‌نظیر معظم‌له (رحمهالله علیه) بر این خطبه، موجب شده که مباحث کاملاً نسبت‌به شرایط امروز روشن شود. به جرئت می‌توان این کتاب را یک نقشۀ راه مبتنی بر معارف دینی در عرصۀ سیاسی نامید.

سوالاتی که در این کتاب پاسخ خواهد یافت:

در جامعه اسلامی ارکان حکومت چیست؟

وضعیت کوفه، عراق و شام در زمان امام‌حسین (علیه‌السّلام) چگونه بود؟

امام‌حسین (علیه‌السّلام) چه هدفی از قیام داشتند؟

قصد معاویه از حکومت چه بود؟

معاویه چه بخشنامه‌هایی علیه دین صادر کرد؟

چرا امام‌حسین (علیه‌السّلام) در ابتدای خطبه به بیان فضایل امام‌علی (علیه‌السّلام) می‌پردازد؟

مخاطبان خطبۀ امام‌حسین (علیه‌السّلام) در منا چه کسانی هستند؟

حفظ ظواهر در حکومت اسلامی چه لزومی دارد؟

حکومت ظالم چه تاثیری بر اجتماع دارد؟

کلیدواژه‌ها:

امام‌حسین (علیه‌السّلام) / پیغمبراکرم (صل الله علیه و آله و سلم) / حکومت اسلامی / عراق / کوفه / شام / براندازی / قیام / اکثریت تحمیق‌شده / تهدید / تطمیع / روشن‌گری / محرومیت مادی / خطبه منا / امام‌علی (علیه‌السّلام) / ملاک دین‌داری / امربه‌معروف و نهی‌از منکر / سیدالشهدا (علیه‌السّلام) / صحابه / تابعین / توحید / امامت / نبوت / جعل حدیث / واعظین / دانشمندان / سرشناسان دینی / پیمان شکنی / چاپلوسی ظالمان / حاکم جور / دیکتاتور

چند جمله از متن کتاب:

این مسئله را امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) در قوالب گوناگونی تحت عنوان «نَصیحَهٌ لِأئِمَهِ المُسلِمینَ» مطرح می‎کند؛ یعنی خیرخواهی کردن برای ائمۀ مسلمین. اصلاً دستور هم داریم که باید تذکّر بدهید. تذکّر باید به او بدهیم و جایگاه او اصلاً مطرح نیست.

اینجا که امام‌حسین (علیه‌السّلام) به «ناس» تعبیر می‌کند؛ یعنی دارم به همۀ شما می‌گویم؛ آنان که رهبرانِ دینی جامعه بودند و کوتاه آمدند، بدانید که خدا چطور آن‌ها را نکوهش می‌کند و اگر این رویۀ ‌‌لا اُبالی‌گری در جامعه ادامه پیدا بکند-به‌تعبیر دیگر: معروف، منکر شود و منکر، معروف شود- دیگر از دین خبری نخواهد بود.