استحضار دارید، قرآن‌هایی که در حال حاضر در جهان اسلام مورد استفاده قرار می‌گیرد به صورت عمده از دو شیوه نگارشی «رسم المصحف» (مانند قرآنهای به خط عثمان‌طه) و «رسم الاملاء» (مانند عمده قرآنهای ایرانی) تبعیت می‌کنند. «روش نگارش رسم المصحف» در قرآن کریم از حدود یک‌صد سال پیش در حالی در کشور مصر احیا شد که از بدو اختراع خط نسخ (حدود قرن چهارم هجری) تا آن تاریخ، غالب قرآنهای مورد استفاده در کشورهای عربی نیز با «شیوه رسم الاملاء» کتابت شده و حتی غالب نمونه قرآن‌هایی که در سایت «مرکز طبع قرآن ملک فهد عربستان» به نمایش گذاشته شده به «شیوه رسم الاملاء» است . با توجه به تفاوت‌هایی که در نگارش کلمات در این دو شیوه وجود دارد و با عنایت به اصرار برخی از کشورهای اسلامی به ویژه عربستان سعودی بر معرفی و ترویج «شیوه رسم المصحف» به عنوان میراث مأثور و امری توقیفی که مورد تأیید شخص حضرت رسول اکرم: است و به حاشیه راندن شیوه «رسم الاملاء» با وجود قدمت هزار ساله استفاده فراگیر مسلمین و سهولت قرائت آن، مستدعی است نظر مبارکتان رادرباره امورذیل بیان فرمایید: آیا رسم الخط قرآن امری توقیفی است؟ آیا کتابت قرآن به شیوه رسم الاملاء جایز است؟ آیا استفاده از شیوه رسم المصحف در نگارش آیات رجحان شرعی بر رسم الاملاء دارد؟ آیا در آموزش عمومی قرآن ترجیحی برای استفاده از یکی از این دو روش وجود دارد؟
مسائل متفرّقه استفتاء 610
سوال:
جواب:
رسم المصحف توقیفی نیست؛ چون دستوری از شارع مقدس در مورد این شیوه بالخصوص ثابت نشده است. کتابت قرآن به شیوه رسم الاملاء جایز است.دلیلی بر رجحان شیوه رسم المصحف نیست. به خاطر سهولت آموزش قرآن کریم در مناطقی مثل ایران از روی رسم الاملاء و نیز تناسب بیشتر این شیوه نگارش با تلفظ حروف و رعایت تعداد آنها، استفاده از آن بهتر است.
اشتراک
0 نظر