پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
«إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى إِذَا بَعَثَ الْخَلَائِقَ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ»؛ خداوند آن‌گاه که خلایق را از اولین و آخرین مبعوث کند ؛
«نَادَى مُنَادِی رَبِّنَا مِنْ تَحْتِ عَرْشِهِ»؛ منادی‌ای از تحت عرش ندا می کند:
«یا مَعْشَرَ الْخَلَائِقِ غُضُّوا أَبْصَارَکُمْ»؛ خطاب به همۀ مردم به اینکه چشم هایتان را ببندید،
«لِتَجُوزَ فَاطِمَهُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ سَیدَهُ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ عَلَى الصِّرَاط»؛ زهرا(سلام الله علیها) می خواهد بر صراط عبور بکند؛
«فَتَغُضُّ الْخَلَائِقُ کُلُّهُمْ أَبْصَارَهُمْ فَتَجُوزُ فَاطِمَهُ عَلَى الصِّرَاطِ»؛ تمام خلائق چشم ها را می بندند و زهرا (سلام الله علیها) عبور می‌کند؛
«لَا یبْقَى أَحَدٌ فِی الْقِیامَهِ إِلَّا غَضَّ بَصَرَهُ عَنْهَا إِلَّا مُحَمَّدٌ وَ عَلِیٌّ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَینُ وَ الطَّاهِرِین [الطَّاهِرُونَ] مِنْ أَوْلَادِهِمْفَإِنَّهُمْ أَوْلَادُهَا»؛ هیچ کس در قیامت نمی ماند، مگر اینکه چشم می بندند مگر پدر، همسر و فرزندانش،
«فَإِذَا دَخَلَتِ الْجَنَّهَ بَقِی مِرْطُهَا مَمْدُوداً عَلَى الصِّرَاطِ»؛ وقتی حضرت‌زهرا (سلام الله علیها) وارد بهشت شد، مِرط او بر صراط کشیده می‌شود،
مرط، به معنای جام های است که دوخته نباشد، تکه جامه‌ای که به اصطلاح در آن بُرش به‌کار نرفته است. اشاره به چه چیزی می‌باشد؛ «مَمْدُوداً عَلَى الصِّرَاطِ»؛ به معنای کشش عصمت مطلقۀ حضرت زهرا (سلام الله علیها) که در آن هیچ چیزی به کار نرفته است؛ در صراط همین‌طور می‌ماند.
«طَرَفٌ مِنْهُ بِیدِهَا وَ هِی فِی الْجَنَّهِ وَ طَرَفٌ فِی عَرَصَاتِ الْقِیامَهِ»؛ که یک طرفش در بهشت در دست اوست و یک طرفش در عرصات قیامت است،
«فَینَادِی مُنَادِی رَبِّنَا یا أَیهَا الْمُحِبُّونَ لِفَاطِمَهَ»آنجاست که منادی پروردگار ندا می کند: ای کسانی که فاطمه (سلام الله علیها) را دوست دارید!
«تَعَلَّقُوا بِأَهْدَابِ مِرْطِ فَاطِمَهَ سَیدَهِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ»؛ تارهای این جامۀ فاطمه (سلام الله علیها) را بگیرید؛
«فَلَا یبْقَى مُحِبٌّ لِفَاطِمَهَ إِلَّا تَعَلَّقَ بِهُدْبَهٍ مِنْ أَهْدَابِ مِرْطِهَا»؛ از دوستان فاطمه (سلام الله علیها) هیچ کس نمی ماند مگر اینکه تاری از جامۀ زهرا (سلام الله علیها) را می گیرد؛
«حَتَّى یتَعَلَّقَ بِهَا أَکْثَرُ مِنْ أَلْفِ فِئَامٍ وَ أَلْفِ فِئَامٍ»؛ هزاران هزار گروه آن را می‌گیرند؛
«فِئَامٍ قَالُوا وَ کَمْ فِئَامٌ وَاحِدٌ قَالَ أَلْفُ أَلْفٍ»؛ سؤال کردند از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) گروه فئام چقدر است؟ فرمودند: «أَلْفَ أَلْفَ»؛ یعنی یک میلیون،
«یُنْجَوْنَ بِهَا مِنَ النَّارِ»؛[1]این‌ها از آتش نجات پیدا می کنند.
معلوم می شود گرفتاران در صراط از این مجرا نجات پیدا می‌کنند، به‌خصوص به وسیلۀ حبّ حضرت زهرا (سلام الله علیها).
[1] . بحارالانوار، ج8، ص68.
