یکی از دعاهایی که موسی‌بن‌جعفر (علیه السلام) زیاد به آن تداوم داشتند این بود:«عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِک»؛ گناه بنده‌ات بزرگ است، پس باید گذشت و عفو تو نیز نیکو باشد تا آن را بپوشاند. در روایت دارد که زین‌العابدین هم در سجده‌هایش این جمله را می‌گفت. این تصویری است که انسان باید از خود داشته باشد.
«تَزَوَّدُوا رَحِمَکُمُ اللَّه»؛ زاد و توشۀ آخرتتان را بگیرید. این دعاها را بخوانید و بفهمید که چه می‌گویید. این ادعیه سازنده است و دل را از محبّت خدا پر می‌کند. ما باید متوجّه باشیم که وضع‌مان خراب است و از خدا اصلاح و غفران را بخواهیم تا بتوانیم وارد وادی محبّت شویم که اوّلین مرحلۀ سیر الی‌الله است.
