ستایش مدح در کلام پیغمبر

در روایتی پیغمبر اکرم(ص) فرمودند: «إنَّ لِبَنِی آدَمَ جُلَساءً مِنَ الْمَلائِکَهَ»؛ برای افراد بشر همنشین هایی از فرشتگان هستند، « فَإذا ذَکَرَ أحَدٌ أخاهُ الْمُسْلِمِ بِالْخَیْرِ »؛ آن گاه که یکی از برادران مسلمان برادر مسلمانش را به نیکی یادآوری کند، او را مدح کند، فضیلت او را بگوید و به خوبی یادش کند، «ٰقالَتِ الْمَلائِکَه وَ لَکَ مِثْلُهُ »؛ ملائکه به او می گویند: برای تو باد مثل آنچه برای اوست، « وَ إذا ذَکَرَهُ بِسُوءٍ »؛ اگر -نعوذبالله- زشتی او را یادآور شود، «قالَتِ الْمَلائِکَۀ یَابْنَ آدَمَ اَلمَستُور عَوْرَتُهُ »؛ فرشتگان به او می گویند: ای فرزند آدم! کسی که عیبش پوشیده است؛ انسان عیوبش زیاد است امّا بر دیگران پوشیده است، «اِرْبَعْ عَلی نَفْسِکَ»؛ این، یکی از اصطلاحات است؛ به قول ما می گویند: سخت نگیر؛ یعنی بر خود آسان بگیر. این گونه نباشد که عیب دیگری را نقل کردی، در صورتی که آن عیب را داشته باشد. بعد در روایت دارد: حمد خدا کن. «اِذْ سَتَرَ عَوْرَتَکَ»؛ شکر خدا کن که خدا عیب تو را پوشانده است. اگر عیبت ظاهر شده بود، نمی آمدی این عیب را از دیگری نقل کنی. تو نسبت به او تنگ نظر هستی، ولی نسبت به خودت سماحت به خرج می دهی.