مسائلی راجع به نیت در روزه عرض کردم. وقت اختیاری در باب روزه معین ماه مبارک رمضان هر شب برای فردا است. وقت اضطراری یعنی غیر اختیاری برای افراد معذور است یعنی کسانی که در سفر هستند یا بیمار هستند. فرض کنید مسافر قبل از ظهر به وطن برسد در صورتی که از هنگام طلوع فجر تا آن موقع عملی که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد واجب است قصد روزه بکند ولو شده یک لحظه قبل از زوال شمس باشد. این راجع به وطن بود.
این مطلب اعم از وطن است، یعنی جایی هم که بخواهد آنجا ده روز بماند و قصد اقامه عشره کرده است؛ یعنی اگر کسی روز ماه مبارک رمضان مسافرت کرد قبل از ظهر در یک محلی وارد شد که قصد دارد آنجا ده روز بماند، قصد کرد و از هنگام طلوع فجر تا آن موقع هم هیچ یک از مفطرات را انجام نداده بود، مثل آن کسی است که به وطنش رسیده است. بر این شخص هم واجب است که قصد روزه بکند.
در باب مسافر هم گاهی ممکن است انسان قبل از ظهر مسافرت کند و بعد قبل از ظهر هم وارد بشود. مثلاً کاری دارد و از وطن خودش قبل از ظهر ده بیست فرسخ می‌رود و کارش را انجام می‌دهد و قبل از ظهر به وطنش برمی‌گردد. در این فاصله هم هیچ یک از مفطرات را انجام نمی‌دهد. این شخص هم مثل همان‌هاست و فرق نمی‌کند. بر او واجب است که قصد روزه کند و روزه‌اش هم درست است. حالا اینکه من می‌دانم فردا می‌خواهم مسافرت بروم پس شب قصد روزه نکنم؟ نه. اگر هنگام طلوع فجر در وطنت هستی باید قصد روزه را بکنی با اینکه یقین داری قبل از ظهر هم مسافرت می‌کنی. بر تو واجب است. می‌خواهد قبل از ظهر برگردی یا قبل از ظهر برنگردی، فرق نمی‌کند.
«اللهم صل علی محمد و آل محمد»