... دور کردن نعمت، توسط گناه ...

روایت از امام هشتم صلوات الله علیه، منقول است که فرمودند: حریم الهی را پاس بدارید. تقوای الهی معنایش، حفاظت حریم خداوند است. یک وقت در ربط با اعمال، تقوا را ما مصرف می کنیم، توجه می کنید؟ به معنای پرهیز، هان!! در این جا به معنای حفظ و حراست حریم خداوند است. «اِتِّقٌوا اللهُ اَیُّهَا النّاسُ» خطاب به جمیع است. توجه کنید! حضرت می گوید: حریم الهی را  ای مردم! پاس بدارید. خب، در رابطه با یک مطلب را حضرت، مطرح می فرماید: «فی نِعَمِهِ عَلَیکُم» در ربط با نعمت هایی که خداوند نسبت به شما عنایت کرده است. منعم را باید انسان، حریمش را حفظ بکند. بعد متفرع می کند، یعنی چی؛ حالا خب نعمت، خداوند به ما داده است، من که نمی گویم، نداده، در اینش که شبهه نیست؛ همه از اوست و این عنایاتی است که از اوست. چه جوری حریمش را حفظ کنیم؟«فَلَا تُنَفِّرُوهَا بِمَعاصیه» نمی برد سراغ خدا، می برد سراغ نعمت های خدا، حضرت. کاری نکنید که دور کنید از خودتان، نعمت های خدا را به سبب گناه کردن. حالا فهمیدید چه جوری حریمش را حفظ بکنید. هان؟ گناه نکنید. آن وقت، خیری تویش خوابیده، و او این است که می دانید چیه؟ و او این است که نعمت دور کردن است، گناه کردن نسبت به کسی که معتقد به خداست، معتقد است نعمت ها از اوست، این که گناه می کند، این موجب می شود نعمت ها را از خودش چکار می کند؟ دور می کند، می راند. نَفرَت، می دانی که یعنی چی. «فَلَا تُنَفِّرُوهَا بِمَعاصیه، بَل اِستَدیمُوها» بلکه کاری کنید که این نعمت ها ادامه پیدا کند. به قول ما، باب استفعال، طلب است. شد؟ شما کاری کنید که دوام پیدا کند، بیاید همین جور پشت سر هم نعمت های خدا، فهمیدی؟ گناه موجب می شود چی بشود؟ نعمت چی بشود؟ دور بشود. دور می کند گناه، نعمت ها را از خودت. شد؟! از این طرف می خواهی بیشترش بکنی، ادامه پیدا بکند، نعمت ها بیاید، هان؟ «بَل اِستَدیمُوها بِطاعَتِهِ» در مقابل گناه است. با اطاعت کردن خداوند، این موجب می شود که نعمت چی پیدا بکند؟ ادامه پیدا بکند. «بَل اِستَدیمُوها بِطاعَتِهِ وَ شُکرِهِ» و سپاس گزاری از خداوند. «عَلی نِعَمِهِ وَ اَیادِیهِ» تشکر کن، سپاس گزاری کن، حمد کن، ثنا کن خداوند را نسبت به نعمت هایش و احسان هایی که به تو کرده است. توجه می کنید؟ احسان های خداوند. لذا در این جا روابط را حضرت مطرح می کند. رابطۀ بین چی؟ گناه و قطع نعمت، و رابطۀ بین اطاعت و شکر و ادامۀ نعمت را حضرت این جا مطرح می کند.