روایت از پیغمبراکرم (صل الله علیه و آله و سلم)، منقول است که حضرت فرمودند: ماه شعبان، ماه من است، رحمت خداوند بر آن کسی که من را کمک کند و اعانت کند نسبت به شهر من. این یعنی چی؟من یک به اصطلاح، مطلبی را تذکّر بدهم، بعد.
بعضی از اهل معرفت می‌گویند در باب سلوک الی الله تعالی، آن‌هایی را که سیر می‌کنند، که سیر معنوی می‌کنند؛ منازل عمری، پیش می‌کشند، می‌گویند: ماه شعبان یکی از منازل عمر سالک الی الله است. آن‌وقت‌ها، یک مقدار توضیح بدهم. فرض کنید، از این‌جا مشهد می‌خواستید بروید، درست است یا نه؟ منزل به منزل پیش می‌رفتید شماها، درست است؟ فاصله‌اش هم معمولاً چهار فرسخ بود. ظاهراً قدیم که این‌جوری بود. پیاده می‌رفتند یا فرض کنید که با مرکب‌های معمولی می‌رفتند. منزل به منزل طی مسافت می‌کردند تا به مقصد چیه؟ برسند. می‌گویند یکی از منازل عمر سالک الی الله تعالی، ماه شعبان است. اشاره به این که در این ماه، توجّه می کنید؟ در این بخش از عمر، یک حرکت به سوی معنویّت هست که انسان را به خدا نزدیک می‌کند. من دیگر بهتر از این نمی‌توانستم بگویم. دیگر مقدّمه را گفتم تا فرمایش پیغمبراکرم (صل الله علیه و آله و سلم) را بگویم.
«شَعْبَانَ شَهْرِی»؛ این منزل عمر شما مربوط به من است؛ جهت؟چون پیغمبراکرم (صل الله علیه و آله و سلم) رحمه اللعالمین است. و در این بخش از عمر، درست است؟ من شما را کمک می‌کنم، شما هم من را کمک کنید. فهمیدید؟ خیلی دقّت کنید من می‌خواستم بگویم که ماه من است؛ به این لحاظ ماه پیغمبراکرم (صل الله علیه و آله و سلم) است. توجّه کنید که پیغمبراکرم؟صل؟ یک نوع دستگیری خاص دارد در این ماه نسبت به امّتش.
می‌گوید خب، حالا من را کمک کنید. یعنی چی؟ و او این است که شما فرض کنید می‌خواهید راه بروید. درست است؟ طی مسافت بکنید، یک جایی بروید، این کسی که کمکت می‌کند تا شما بروید؛ آخر شما باید قدم بردارید، آن هم زیر بغل هایت را می‌گیرد تا طی مسافت بکنی. اگر بنا بشود تو سرجایت چیه؟ بایستی، قدم از قدم برنداری؛ آخر او چکار کند آخه؟ چه کار کند او؟! «شَعْبَانَ شَهْرِی»؛ امّا «فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْه أَعَانَنِیه عَلَى»؛ چی؟ «شَهْرِی»، ماه من است. ماهی است که من کمک می‌کنم شما را؛ امّا چی؟! خب من کمک کارم، تو قدم بردار، من زیر بغلت را می‌گیرم. خب قدم برداشتن عبد و سالک الی الله تعالی، در این ماه چیه؟ شد؟! من نمی‌توانم وارد بشوم، فقط روی یکی‌اش تکیه می‌کنم که از مجموع روایات بدست می آید؛ و او مسئله استغفار است. شما نگاه کنید در اعمال این ماه، که می‌آیند، روی او خیلی تکیه می‌کنند؛ این یکی از گام برداشتن‌هایش است. استغفار کردن در این ماه، حتّی در روایت دارد: یک استغفار در ماه شعبان، معادل هفتاد هزار استغفار در وقت‌های دیگر است. هفتاد هزار، ضریب را ببین، توجّه کنید. هزار برابراست. توجّه کنید. یکی از آن گام‌ها، توجّه کنید! عبارت از چیه؟ استغفار است. می‌خواستم این را عرض کنم و او این است که لذا ببیند. چند جور وارد شده و به خصوص این را دقّت کنید که هر روز، دارد هفتاد تا استغفار بکن. دیدید؟ حالا نگاه کن به آداب ماه، توی مفاتیح دارد این را دیگر، توی مفاتیح هست. شد؟! هفتاد تا، حداقلّش این است. شد؟ این هفتاد تا را می‌گوید، روزی هفتاد هزار، این ضریبش می‌رود بالا. توجّه کنید همین جمله‌ای که از پیغمبراکرم (صل الله علیه و آله و سلم) است: «اَستَغفُرِاللهَ وَ اَسئَلُهُ التَّوبَهَ» توجّه می‌کنید که متنش این است. البته متن دیگر هم هست؛ اما این را روزی هفتاد تا شما بگو. توجّه کنید چه عرض کردم.
لذا من، یک وقتی این روایت را نقل کردم از پیغمبراکرم (صل الله علیه و آله و سلم)، دارد که حضرت فرمود: «إِنَّ اللَّهَ تَبارَکَ وَ تَعالی یَغْفِرُ لِلْمُذْنِبِینَ»؛ خداوند این طور است که عفو می‌کند کسانی که گناه کارند. اوّل این را فرمود، بعد گفت: «إِلَّا مَنْ أَنْه لَا یُرِیدُ أَنْ یُغْفَرَ لَهُ»؛ مگر این که خودش نخواهد. خدا عفو می‌کند. خدا می‌آمرزد، مگر تو نخواهی که خدا تو را بیامرزد. اِ ! مگر می‌شود؟ خوب دقّت کنید. «إِلَّا مَنْه أَنْ لَا یُرِیدُ أَنْ یُغْفَرَ لَهُ»؛ مگر این که خودش بخواهد. که خدا، نیامرزدش. «قَالُوا یَا رَسُولَ اللَّهِ»؛ عرض کردند: به پیغمبراکرم (صل الله علیه و آله و سلم)،«مَنِ الَّذِی یُرِیدُ أَنْ لَا یُغْفَرَ لَهُ»؛ کیه که نخواهد که خدا، او را بیامرزد؟ جواب، بلافاصله فرمود: :«قَالَ مَنْ لَا یَسْتَغْفِرُ» آنی که استغفار نمی‌کند، آن کسی است که نمی‌خواهد خدا او را چیه؟ بیامرزد. لذا به حسب ظاهر امروز، روز اوّل چی؟ ماه شعبان است. می‌خواستم این را عرض بکنم به این که: استغفار؛ حالا آن بقیه چیزها، روزه و این‌ها، خیلی چیزها هست، حالا من نمی‌خواستم وارد بشوم. به خصوص روی این را می‌خواستم بگویم که مقیّد باشید که این را چیه؟ ترک نکنید