خاطرات

به حاج آقا گفتم: «همۀ ما آرزویمان است که آقا امام زمان را زیارت کنیم.» گفت: «ما همچنین چیزی می خواهیم؛ حالا زیارت هم کردی، بعدش چه می شود؟ مهمّ […]

جمله‎ای که از ایشان همیشه در ذهن من مانده است، این است که حضرت آیت‎الله حاج‎آقا مجتبی تهرانی با آن‎همه افتخارات و عزّتی که نزد خدا و مردم پیدا کرده

یکی از شاگردان حاج آقا، در نجف به ملاقات آیت الله سیستانی رفته بود. حضرت آقای سیستانی از او پرسیده بودند که چه کار می کند. او هم گفته بود

یک بار خود حاج آقا فرمودند: پدرم مرحوم آیت الله آمیرزا عبدالعلی تهرانی(ره) گاهی به مغازۀ یک عالم اهل معنا، به نام سیّد عبدالکریم کفّاش در انتهای بازار آهنگرها می

ایشان مقیّد به زیارت حرم حضرت‎ عبدالعظیم علیه السلام بودند. اگر تهران بودند، هیچ‎ وقت در اوّل ماه زیارت حرم حضرت‎ عبدالعظیم علیه السلام را ترک نمی ‎کردند. همیشه ماهی

حاج آقا جلساتشان که تمام مى شد، مى نشستند پاى منبر و جواب سوالات را مى دادند. گاهى اوقات مى شد که تا ساعت یک نیمه شب سوالات را جواب