مجله

معَمَّر بن خَلاد نقل می کند: «سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ(ع)»؛ از حضرت موسی بن جعفر(ع) سؤال کردم: «فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ الرَّجُلُ یَکُونُ مَعَ الْقَوْمِ فَیَجْرِی بَیْنَهُمْ کَلَامٌ یَمْزَحُونَ وَ یَضْحَکُونَ»؛ شخصی […]

امام علی(ع) می فرماید: «لَا تَجْتَمِعُ الْخِیَانَهُ وَ الْأُخُوَّهُ»؛ خیانت و اخوّت و برادری با هم جمع نمی شوند؛ یعنی نمی شود بگوییم که ما مثل دو برادر به هم نزدیک

در روایتی هشام بن سالم می گوید: شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: «وَ اللَّهِ إِنَّا لَنَطْلُبُ الدُّنْیا»؛ به خدا قسم ما دنبال دنیا و پول درآوردن می رویم! «فقَالَ

در روایتی دارد که شخصی خدمت پیغمبر اکرم(ص) آمد و عرض کرد: «یا رَسُولَ اللَّهِ»! ای پیغمبر خدا! «مَا لِی لَا أُحِبُّ الْمَوْتَ»؛ چه شده که من مرگ را دوست

دو روایت است که صاحب وسائل در باب 52 از ابواب جهاد نفس نقل می‌کند که ظاهراً در مورد همین حالتی است که انسان در رابطۀ با قدرت دنیایی‌اش پیدا

در امالی صدوق آمده است که ابن عبّاس نقل می کند: «إِنَّ أَوَّلَ دِرْهَمٍ وَ دِینَارٍ ضُرِبَا فِی الْأَرْضِ»؛ اوّلین درهم و دیناری که روی زمین ضرب شد و پول

این روایات و بیاناتی که از انبیا و اوّلیا(ع) آمده است، این را می گوید که تو دو اشتباه داری، نه یکی. اگر آن ها را بازتر کنیم، مترتّب بر

ابن ابی یعفور از اصحاب امام صادق(ع) است. می گوید حضرت فرمودند:«مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسَى وَ الدُّنْیَا أَکْبَرُ هَمِّهِ جَعَلَ اللَّهُ تَعَالَى الْفَقْرَ بَیْنَ عَیْنَیْهِ وَ شَتَّتَ أَمْرَهُ وَ لَمْ

خداوند به پیغمبر(ص) خطاب فرمود:«یَا أَحْمَدُ لَوْ صَلَّى الْعَبْدُ صَلَاهَ أَهْلِ السَّمَاءِ وَ الْأَرْض»؛ ای احمد! اگر بنده نماز بخواند؛ نماز اهل آسمان و زمین را، «وَ صَامَ صِیَامَ أَهْلِ

در مورد مأمون لعنه الله علیه می‌نویسند: به سمت روم رفته بود و لشکر وسیعی را همراه خودش برده بود. او بلادی را فتح کرد و در راه برگشتن از

انبیا وجیه، مشهور و رئیس بودند، ولی حبّ جاه، شهرت و ریاست نداشتند و طلب جاه، شهرت و ریاست نکردند. دلیلش این بود که آن ها در راه انجام وظیفۀ