أَعُوذُ بِاللَّهُ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
بِسمِ اللَّهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ
مسائلی را راجع به مفطرات روزۀ قضا عرض کردم نسبت به چیزهایی را که روزه را باطل میکند. اگر انسان روزه باشد و روزۀ قضا و غفلتا و فراموش کرده باشد روزه است و آن را انجام بدهد این موجب بطلان روزه‌اش نمی شود. روزه قضا دارد میگیرد یادش رفته روزه است و ماه رمضان هم نیست عادت هم نکرده یک چیزی غفلتا میخورد. بعد یادش می‌آید که روزۀ قضا دارد میگیرد این روزه‌اش را باطل نمیکند. خوردن، آشامیدن، سر زیر آب کردن امثال این مواردی که از مبطلات روزه محسوب میشود که غفلتا اینها را انجام بدهد در حالی که روزه است. در روزۀ قضا این موجب بطلان روزۀ قضا نمی شود. مانند روزۀ ادا میماند از این جهت فقط یک فرق است، در باب مبطلات فرق بین ماه رمضان است با قضای روزۀ ماه رمضان.
هر کس بخواهد روزه قضا بگیرد به طور کلی، اگر با حالت جنابت وارد بشود در آن روزی که میخواهد روزۀ قضا بگیرد، آن روزه قضا باطل است به هر نحوی که باشد. میخواهد جنب بود یادش رفت غسل بکند یا در خواب جنب شد بعد روز بیدار شد دید جنب شده است. اگر کسی در ماه مبارک رمضان در خواب جنب شد، بعد از اذان بیدار شد متوجه شد که قبل از اذان جنب شده روزه‌اش درست است، نیت کند روزۀ ماه رمضانش باطل نیست. ولی در باب روزۀ قضا اینطوری نیست.
اما روزۀ مستحبی نه در باب مستحبی به این صورت نیست. آن موجب بطلان نمی شود. اگر کسی مثلا بعد از اذان بیدار شد دید جنب است آن روز هم روزۀ مستحبی میخواست بگیرد چون مانعی ندارد غسلش را بکند نمازش را بخواند نیت روزۀ مستحبی‌اش را هم بکند ثوابش هم میبرد در باب روزه مستحبی این نیست فقط این مخصوص روزۀ قضای ماه رمضان است. در اینجا یک نکتهای را می‌گویم آنهایی که وقتشان تنگ بود برای روزه قضا گرفتن آنها یک مشکل پیدا میکنند چون آن روزه باطل است، قهرا باید کفارۀ تأخیر را برای آن یک روز بدهند چون روزه‌اش باطل است دیگر در روزۀ قضا باید انسان با حال طهارت وارد بشود در آن روز چون با جنابت وارد شده روزه‌اش باطل است چون وقت تنگ بود یک روزه قضا عقب میافتد. که کفاره تأخیر می‌آید.
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ»