یکی از واجبات در اسلام زکات فطره است. البته دارای شرائطی است. هر کس که هنگام غروب آفتاب روز آخر ماه مبارک رمضان که شب اول ماه شوال محسوب شود دارای این شرائط باشد بر او زکات فطره واجب می‌شود. بالغ باشد به بلوغ شرعی و عاقل باشد به تعبیری بیهوش نباشد یعنی در حال کما. به قول ما از نظر مادی هم بتواند مخارج سالانه خودش را با هر حرفه‌ای که دارد به دست بیاورد. ما می‌گوییم فقیر نباشد، در عرض سال از نظر زندگی کمبود نداشته باشد.

بندۀ کسی هم نباشد که ‌این مورد دیگر الان مطرح نیست. بر چنین آدمی واجب است زکات فطره خودش و کسانی که در آن موقعیت جزء نان خورها و عیالات او محسوب می‌شوند را بدهد. بحث اینکه روزه بگیرد یا روزه نگیرد مطرح نیست. چه بسا شخص از کسانی باشد که عذر داشته نتوانسته روزه بگیرد ولی ‌ آن هنگام دارای این شرائط هست. نان خورهایی هم دارد. بر او زکات فطره واجب است. اما نسبت‌به افرادیکه زکات فطرۀ آنها بر او واجب است در آن شرائطی مطرح نیست. نه بلوغ، نه عقل و… مطرح نیست. بچه شیر خواره هم باشد باید زکات فطریه‌اش را بدهد. دیوانه هم باشد که او خرجش را می‌دهد، باید زکات فطریه‌اش را بدهد. حتی لازم نیست که آن موقع در محلی که او زندگی می‌کند باشد.

فرض کنید فرزندش هست که در جای دیگری دارد درس می‌خواند و پدر خرجش را می‌دهد. باید زکات فطریه‌اش را بدهد. او در یک شهر دیگر است. ایمان هم شرط نیست. نان خورش کافر است. از کفار استخدام کرده که خرجی‌شان را می‌دهد. باید زکات فطره اینها را هم بدهد. در آنها هیچ شرطی مطرح نیست. زکات فطره هم عبارت از این است که برای هر فرد به مقدار یک ساع که تقریبا یک من می‌شود یا گندم یا جو یا خرما بدهد یا پول اینها را آن هنگام از اموالش جدا کند بعد روز عید که می‌شود باید به فقیر بدهد که دارای شرائطی است.

«اللهم صل علی محمد و آل محمد»