فصل چهارم: اعمال منی > رمی جمره عقبه: مسئله ۵۹۰
مسئله ۵۹۰: مستحب است بلکه موافق احتیاط است که اگر بشود مریض را حمل کنند و ببرند نزد جمره و در حضور او سنگ بیندازند .
مسئله ۵۹۰: مستحب است بلکه موافق احتیاط است که اگر بشود مریض را حمل کنند و ببرند نزد جمره و در حضور او سنگ بیندازند .
مسئله ۵۹۱: اگر مریض خوب شد و بیهوش بههوش آمد بعد از آن که نایب سنگها را انداخت لازم نیست خودش اعاده کند، و اگر در بین سنگ انداختن خوب
مسئله ۵۹۲: کسانی که عذر دارند از این که روز رمی کنند میتوانند شب عمل کنند، هر وقت شب که باشد.
در رمی جمرات چند چیز مستحب است: ۱ – با طهارت بودن در حال رمی. ۲ – هنگامی که سنگها را در دست گرفته وآماده رمی است این دعا را
مسئله ۵۷۲: شرط است که سنگها بکر باشند، یعنی آنها را کسی دیگری به وجه صحیح نینداخته باشد اگر چه در سالهای قبل.
مسئله ۵۸۷: ظن به رسیدن سنگ و عدد آن اعتبار ندارد.
مسئله ۵۷۳: شرط است که مباح باشد پس با سنگ غصبی یا آن چه که دیگری برای خودش حیازت کرده کافی نیست.
مسئله ۵۸۸: در انداختن سنگها شرط نیست طهارت از حدث یا خبث و در خود سنگها نیز طهارت شرط نیست.
مسئله ۵۷۴: وقت انداختن سنگ از طلوع آفتاب روز عید است تا غروب آن و اگر فراموش کرد تا روز سیزدهم میتواند به نیت قضا به جا آورد، و اگر
مسئله ۵۸۹: از بچهها و بیمارانی که امید ندارند تا غروب بهبودی حاصل کنند و کسانیکه نمیتواند به واسطهی عذری – مثل اغماء – خودشان رمی کنند، کسی دیگر نیابت
مسئله ۵۷۵: واجب است در انداختن سنگها چند امر:
اول – نیت، با قصد خالص بدون ریاء و نمایش دادن عمل به غیر که موجب بطلان میشود. دوم – آن که آنها را بیندازد، پس اگر برود نزدیک و