فصل چهارم: اعمال منی > رمی جمره عقبه: مسئله 575
مسئله 575: واجب است در انداختن سنگها چند امر:
مسئله 575: واجب است در انداختن سنگها چند امر:
اول – نیت، با قصد خالص بدون ریاء و نمایش دادن عمل به غیر که موجب بطلان میشود. دوم – آن که آنها را بیندازد، پس اگر برود نزدیک و
مسئله 576: اگر شک کند که سنگ را دیگری استعمال کرده یا نه جائز است به آن بیندازد.
مسئله 577: اگر سنگی را که در حرم است احتمال بدهد از خارج آوردهاند اعتناء نکند.
مسئله 578: اگر شک کند به سنگی که میخواهد بیندازد (حصییعنی ریگ گفته میشود باید به آن اکتفاء نکند.
مسئله 579: اگر شک کند در عدد انداختن در وقتی که مشغول عمل است باید چندان بیندازد تا علم به عدد پیدا کند، و هم چنین اگر شک کند که
مسئله 580: اگر سنگی را که انداخت به جمره نرسید باید دو مرتبه بیندازد اگر چه در وقت رمی گمانش آن بود که رسیده است ، پس اگر پهلوی جمره
مسئله 581: اگر چند سنگ را با هم بیندازد مانع ندارد لکن یکیحساب میشود، چه یکی از آنها به محل بخورد یا همه.
مسئله 582: جائز است سواره و پیاده سنگ بیندازد.
مسئله 583: باید سنگ را با دست بیندازد، اگر با پا یا دهان بیندازد کافی نیست و اکتفا کردن با فلاخن، خلاف احتیاط است.
مسئله 584: اگر بعد از آن که سنگ را انداخت و از محل منصرف شد شک کند در عدد سنگها، در صورتی که شک او بعد از صدق عرفی فراغ
مسئله 585: اگر بعد از ذبح یا سر تراشیدن شک کند در انداختن سنگ یا در عدد آن اعتناء نکند.