غیبت

شنونده، کسی را که گوینده غیبت او را می‌کند نمی شناسد؛ آیا او هم مرتکب گناه می‌شود؟

آیا غیبت اهل تسنّن اشکال دارد؟

چرا و بر چه اساسی غیبت اهل تسنّن اشکال ندارد؟ من شیعه هستم، امّا قبول این قضیه خیلی برایم مشکل است.

اگر شخصی پشت سر کسی صحبت کند و بدِ او را بگوید و شخص ثالث که شنونده است، آن شخص غیبت‌شونده را نمی‌شناسد، آیا این صحبت‌ها غیبت محسوب می‌شود یا

ملاک شناخت فرد غیبت‌شده چیست؟ آیا باید ارتباط خاصی با غیبت‌شده وجود داشته باشد یا همین که فقط اسم او را بدانیم کافی است؟

اگر فردی بدون قصد تنقیص عیب فردی را بازگو کند، آیا غیبت محقّق شده است؟ آیا کسی که می‌شنود باید ردّ غیبت کند؟

آیا تعریف شخصی از شخص دیگر درصورتی که طرف دوم از تعریف کردن دیگران رضایت نداشته باشد، جزء مصادیق غیبت محسوب می‌شود یا خیر؟

شنیدن یا دیدن مطالبی که پشت سر دیگران، چه با طنز و چه جدی، در روزنامه‌ها و تلویزیون مطرح می‌شود برای بیننده یا شنونده چه حکمی دارد؟

ناچارم روزی دو بار با مادر شوهر خود تماس تلفنی داشته باشم و مادر شوهرم در مذاکره تلفنی به غیبت اشخاص می‌پردازد و نصیحت نیز فایده‌ای ندارد. تکلیف چیست؟