واجبات رمی

مسئله ۵۹۰: مستحب است بلکه موافق احتیاط است که اگر بشود مریض را حمل کنند و ببرند نزد جمره و در حضور او سنگ بیندازند .

مسئله ۵۹۱: اگر مریض خوب شد و بی‌هوش به‌هوش آمد بعد از آن که نایب سنگها را انداخت لازم نیست خودش اعاده کند، و اگر در بین سنگ انداختن خوب

مسئله ۵۹۲: کسانی که عذر دارند از این که روز رمی کنند می‌توانند شب عمل کنند، هر وقت شب که باشد.

مسئله ۵۸۹: از بچه‌ها و بیمارانی که امید ندارند تا غروب بهبودی حاصل کنند و کسانی‌که نمی‌تواند به واسطه‌ی عذری – مثل اغماء – خودشان رمی کنند، کسی دیگر نیابت

اول – نیت، با قصد خالص بدون ریاء و نمایش دادن عمل به غیر که موجب بطلان می‌شود. دوم – آن که آنها را بیندازد، پس اگر برود نزدیک و

مسئله ۵۷۶: اگر شک کند که سنگ را دیگری استعمال کرده یا نه جائز است به آن بیندازد.

مسئله ۵۷۷: اگر سنگی را که در حرم است احتمال بدهد از خارج آورده‌اند اعتناء نکند.

مسئله ۵۷۸: اگر شک کند به سنگی که می‌خواهد بیندازد (حصی‌یعنی ریگ گفته می‌شود باید به آن اکتفاء نکند.

مسئله ۵۷۹: اگر شک کند در عدد انداختن در وقتی که مشغول عمل است باید چندان بیندازد تا علم به عدد پیدا کند، و هم چنین اگر شک کند که

مسئله ۵۸۰: اگر سنگی را که انداخت به جمره نرسید باید دو مرتبه بیندازد اگر چه در وقت رمی گمانش آن بود که رسیده است ، پس اگر پهلوی جمره

مسئله ۵۸۱: اگر چند سنگ را با هم بیندازد مانع ندارد لکن یکیحساب می‌شود، چه یکی از آنها به محل بخورد یا همه.

مسئله ۵۸۲: جائز است سواره و پیاده سنگ بیندازد.