کتاب امر به معروف و نهی از منکر

مسئله 2915: اگر احتمال بدهد که با موعظه و نصیحت، معصیت کار معصیت را، ترک می‌کند لازم است اکتفا به آن، و نباید از آن تجاوز کند.

مسئله 2916: اگر می‌داند که نصیحت تأثیر ندارد، واجب است با احتمال تأثیر امر ونهی الزامی کند، و اگر تأثیر نمی‌کند مگر با تشدید در گفتار و تهدید بر مخالفت،

مسئله 2917: جایز نیست برای جلوگیری از معصیت، ارتکاب معصیت مثل فحش و دروغ و اهانت، مگر آن که معصیت، از چیزهایی باشد که مورد اهتمام شارع مقدس باشد و

مسئله 2902: اگر بعضی امر و نهی کنند و موءثر نشود و بعض دیگر احتمال بدهند که امر آنها یا نهی آنها موءثر است واجب است امر و نهی کنند.

مسئله 2903: بیان مسأله شرعیه در امر به معروف و نهی از منکر کفایت نمی‌کند بلکه باید مکلف امر و نهی کند.

مسئله 2904: در امر به معروف و نهی از منکر قصد قربت معتبر نیست، بلکه مقصود اقامه واجب و جلوگیری از حرام است.

مسئله 2905: چند چیز در واجب بودن امر به معروف و نهی از منکر شرط است: اول آن که کسی که می‌خواهد امر و نهی کند، بداند که آنچه شخص

مسئله 2906: اگر معروف یا منکر از اموری باشد که شارع مقدس به آن اهمیت زیاد می‌دهد مثل اصول دین یا مذهب و حفظ قرآن مجید و حفظ عقاید مسلمانان

مسئله 2907: اگر بدعتی در اسلام واقع شود مثل منکراتی که دولت‌های جائر انجام می‌دهند به اسم دین مبین اسلام، واجب است خصوصا بر علماء اسلام اظهار حق و انکار

مسئله 2908: اگر احتمال صحیح داده شود که سکوت موجب آن می‌شود که منکری معروف شود یا معروفی منکر شود واجب است خصوصا بر علماء اعلام اظهار حق و اعلام

مسئله 2909: اگر سکوت علماء اعلام موجب تقویت ظالم شود یا موجب تأیید او گردد یا موجب جرأت او شود بر سایر محرمات، واجب است اظهار حق و انکار باطل

مسئله 2910: برای امر به معروف و نهی از منکر مراتبی است، و جائز نیست با احتمال حاصل شدن مقصود از مرتبه پایین، به مراتب دیگر عمل شود.