بخش سوم: اعمال حجّ تمتّع

مسئله 574: وقت انداختن سنگ از طلوع آفتاب روز عید است تا غروب آن و اگر فراموش کرد تا روز سیزدهم می‌تواند به نیت قضا به جا آورد، و اگر

مسئله 589: از بچه‌ها و بیمارانی که امید ندارند تا غروب بهبودی حاصل کنند و کسانی‌که نمی‌تواند به واسطه‌ی عذری – مثل اغماء – خودشان رمی کنند، کسی دیگر نیابت

مسئله 575: واجب است در انداختن سنگها چند امر:

اول – نیت، با قصد خالص بدون ریاء و نمایش دادن عمل به غیر که موجب بطلان می‌شود. دوم – آن که آنها را بیندازد، پس اگر برود نزدیک و

مسئله 576: اگر شک کند که سنگ را دیگری استعمال کرده یا نه جائز است به آن بیندازد.

مسئله 577: اگر سنگی را که در حرم است احتمال بدهد از خارج آورده‌اند اعتناء نکند.

مسئله 578: اگر شک کند به سنگی که می‌خواهد بیندازد (حصی‌یعنی ریگ گفته می‌شود باید به آن اکتفاء نکند.

مسئله 579: اگر شک کند در عدد انداختن در وقتی که مشغول عمل است باید چندان بیندازد تا علم به عدد پیدا کند، و هم چنین اگر شک کند که

مسئله 580: اگر سنگی را که انداخت به جمره نرسید باید دو مرتبه بیندازد اگر چه در وقت رمی گمانش آن بود که رسیده است ، پس اگر پهلوی جمره

مسئله 581: اگر چند سنگ را با هم بیندازد مانع ندارد لکن یکیحساب می‌شود، چه یکی از آنها به محل بخورد یا همه.

مسئله 582: جائز است سواره و پیاده سنگ بیندازد.

مسئله 583: باید سنگ را با دست بیندازد، اگر با پا یا دهان بیندازد کافی نیست و اکتفا کردن با فلاخن، خلاف احتیاط است.