احکام روزه: مسئله 1791
مسئله 1791: اگر در شهری اول ماه ثابت شود، برای مردم شهر دیگر فایده ندارد، مگر آن دو شهر با هم نزدیک باشند، یا انسان بداند که افق آنها یکی
مسئله 1791: اگر در شهری اول ماه ثابت شود، برای مردم شهر دیگر فایده ندارد، مگر آن دو شهر با هم نزدیک باشند، یا انسان بداند که افق آنها یکی
مسئله 1792: اول ماه به تلگراف ثابت نمیشود مگر دو شهری که از یکی به دیگری تلگراف کردهاند، نزدیک یا هم افق باشند و انسان بداند تلگراف از روی حکم
مسئله 1793: روزی را که انسان نمیداند آخر رمضان است یا اول شوال، باید روزه بگیرد. ولی اگر پیش از مغرب بفهمد که اول شوال است باید افطار کند.
مسئله 1794: اگر زندانی نتواند به ماه رمضان یقین کند، باید به گمان عمل نماید. و اگر آن هم ممکن نباشد، هر ماهی را که روزه بگیرد صحیح است، و
مسئله 1786: اول ماه به پنج چیز ثابت میشود: اول آن که خود انسان ماه را ببیند. دوم عدهای که از گفته آنان یقین پیدا شود، بگویند ماه را دیدهایم
مسئله 1787: در اینجا چند مسأله است: اول: اگر حاکم شرع حکم کند که اول ماه است، این حکم برای همگان حجت است و کسانی هم که از او تقلید
مسئله 1788: اول ماه با پیشگویی منجمین ثابت نمیشود. ولی اگر انسان از گفته آنان یقین پیدا کند، باید به آن عمل نماید.
مسئله 1789: بلند بودن ماه یا دیر غروب کردن آن، دلیل نمیشود که شب پیش، شب اول ماه بوده است.
مسئله 1790: اگر اول ماه رمضان برای کسی ثابت نشود و روزه نگیرد، چنانچه دو مرد عادل بگویند که شب پیش ماه را دیدهایم، باید روزه آن روز را قضا