حسد

آنچه باید قبل از خواندن این کتاب بدانیم:

نعمت‌های الهی و میزان بهره‌مندی از آنها همیشه محل امتحان‌های خطیر و سرنوشت‌ساز الهی است. پیچیدگی امر آنجاست که گاهی در اثر مقایسۀ نعمت‌ها رذائلی به وجود می‌آید که حتی خود شخص از آن آگاه نیست. مثلاً آرزو می‌کنیم که ای کاش دیگری فلان نعمت را نداشت. و البته قابل تامل اینجاست که بسیاری از ما گرفتار حسد هستیم ولی خودمان هم نمی‌دانیم.

از این موارد دردناکتر بلایی است که حسد بر سر شخصیت انسانی و ایمانی ما می‌آورد. پس حتی اگر احساس می‌کنید انسان حسودی نیستید، برای خودتان مصونیت قائل نشوید. از حسد بیشتر بدانیم تا اگر گرفتارش هستیم آن را درمان کنیم و اگر گرفتارش نیستیم دچارش نشویم که بلایی خانمان سوز است.

بیان شیوای حضرت‌آیت‌الله‌العظمی‌حاج‌آقامجتبی‌تهرانی(رحمه الله علیه) و مهم‌تر ارائۀ راهکارهای عملی برای مواجهه با حسد از ویژگی‌های بارز این کتاب است که شما را به مطالعۀ آن همراه با عمل دعوت می‌کنیم.

سوالاتی که در این کتاب پاسخ خواهد یافت:

نشانه‌های حسادت چیست؟

چطور بفهمم انسان حسودی هستم یا نه؟

آیا انسان ناخودآگاه دچار حسد می‌شود؟

برای درمان حسد باید چه کنیم؟

حسد چگونه باعث از بین رفتن خود و دیگری می‌شود؟

چه آثار زشتی بر حسد مترتب است؟

حسد چگونه مانع لذت بردن انسان در زندگی در دنیا و آخرت می‌شود؟

آیا برای آلوده نشدن به حسد راه پیشگیری وجود دارد؟

حسد از نظر شرعی چه حکمی دارد؟

غبطه چیست و چه تفاوتی با حسد دارد ؟

کلیدواژه‌ها:

حسد/ تمنا/ زوال نعمت/ نصیحت/ غبطه/ غیرت/ شهوت/ غضب/ نقمت/ گسستن/ ایمان/ غیبت/ تهمت/ ضربه زدن/ ظالم/ هلاکت/ شرافت/ بینش/ انحطاط جامعه/ تملق/ چاپلوسی/ کتمان حق/منفی بافی/ شماتت/ نمامی/ بدگویی/ بددهنی/بخل/ خبث نفس/ خصومت/ قدرت/ اقدام/ انحصارطلبی/ ایثار/ تعزز/ کبر/ تعجب/ حرص/ جهالت/ حماقت/ لذت حقیقی/ تقوا/ خودخوری/ عقب‌ماندگی/ انزواطلبی/ حق/ مراقبت/ تغییر محیط/ خطورات/ منابهه/ محاکات/ صبر/ استقامت/ غبطه/ منافسه/ محبت

یک جمله از کتاب:

آنچه از باران حسد می‌روید، فساد کردن است. ٔ مصلحت‌اندیشی، خیراندیشی و خیرخواهی مطرح نیست. آن جامعه هم نسبت‌ به خوِد افراد جامعه و هم نسبت‌ به کسانی که مسئولیّت دارند رو به فساد می‌رود و افراد شایسته و لایق اصلاً نمی‌توانند جلو بیایند؛ چون کسانی که شایستگی دارند، مورد حسد قرار می‌گیرند. شایستگی فضیلت است و همان شایستگی مورد حسد قرار می‌گیرد؛ لذا افراد لایق و شایسته متّهم می‌شوند و نمی‌شود از آن‌ها بهره‌گیری کرد.

امام  (رضوان الله علیه) می‌فرمودند: اگر تمام انبیا (علیهم السلام)، در یکجا با هم جمع بشوند، هیچ‌وقت با هم مزاحمت ندارند. دلیلش این است که مقصود و مقصد آن‌ها مادّیّت نیست. چون مقصد، مادّیّتِ محدود نیست، مزاحمت نیست. مزاحمت هم که نبود، دیگر دعوا و کدورت نیست؛ بلکه صمیمیّت و اُخُوّت است. آنگاه این مفاسد پیدا می‌شود که مسئلهٔ نفس و التذاذات محدود نفسانی که آمیخته به کدورت‌ها ست، برای انسان مطرح باشد.