شفاعت در مواقف

آنچه باید قبل از خواندن این کتاب بدانیم:

در قیامت گروه‌های خاصّی، به‌ویژه رسول خدا (ص) با شفاعت خود بسیاری از گناهکاران را از آتش جهنّم نجات خواهند داد. حقیقت شفاعت در قیامت این است که خداوند مهربان و صاحب رحمت واسعه آن را وسیله‌‌ای قرار داده است تا رحمت واسعه الهی شامل بندگان معصیت‌کاری  شود که بدون توبه از دنیا رفته‌اند. به تعبیر دیگر، همان‌طور که خدای مهربان توبه و استغفار و امثال آنها را وسیله‌ای بر عفو گنه‌کاران در دنیا قرار داده است و آن را نجات‌دهنده‌ترین شفیع دانسته است اشَفیعَ أنْجَحُ مِنَ التّوبَهِ ، شفاعت را نیز وسیله‌ای برای عفو معصیت‌کاران در آخرت قرار داده است.

شفاعت در قیامت همانند پارتی‌بازی در دنیا نمی‌باشد، البتّه نه تنها از این جهت که درقیامت رابطه‌ها قطع می‌شود و زندگی در آنجا فردی است، بلکه از این جهت که شمول شفاعت بر افراد در صورتی ممکن است که بین وی و شفاعت‌کننده رابطه‌ای باشد و این مستلزم آن است که چنین فردی در دنیا زمینه شمول شفاعت را فراهم کند، لذا شفاعت به کفّار و برخی از افرادی که با شفاعت‌کننده رابطه نداشته‌اند، تعلق نمی گیرد. به اصطلاح قرآن کریم «فَمَاتَنفَعُهُمْ شَفَاعَهُ الشَّافِعِینَ» و این از آثار تربیتی شفاعت در دنیا است.

 

سوالاتی که در این کتاب پاسخ خواهد یافت:

شفاعت یعنی چه؟

چرا خداوند شفاعت را در قیامت قرار داده است؟

آیا مؤمنین از بهشت محروم می‌شوند؟

برای بهشتی شدن یا جهنمی شدن چه معیاری وجود دارد؟

چرا از ما خواسته‌اند از دشمنان خدا درخواستی نکنیم؟

اقسام شفاعت چیست؟

شفاعت  پیغمبر(ص) چگونه است؟

چه کسانی می‌توانند شفاعت کنند؟

 

 

کلیدواژه‌ها:

شفاعت/ بهشت/ گناهکار/ آبروداری/ کفار/ معاندین/ مؤمنین/ جهنم/ حساب/ شفاعت خاص/ مقام محمود/ عمل/ خدمت‌رسانی/ عالم/ عابد/ محبت/ اعتراف/ نقص عمل/ تارک نماز/ حق الولی/ حق الناس/ ظلم/ ظالم

یک جمله از کتاب:

آنچه در قیامت امامان(ع) را به زحمت می‏اندازد، کوتاهی ماست و تا حل نشود، انسان سرانجامی نخواهد داشت. آنان باید سراغ کسانی که شیعیان‏شان وظیفۀ اجتماعی خود را در قبال آن‏ها انجام نداده‏اند بروند و از آن ذی‏حق، طلب کنند که حقّ‏شان را به آن‏ها هبه کنند. امّا آیا آن‏ها بلاعوض هبه می‏کنند یا در قبال این هبه، عوض می‏ خواهند؟ به عبارت دیگر، ممکن است یک محبّی که حقّ‏ النّاس به گردنش است، تمام مراحل تطهیری را گذرانده، حتّی به جهنّم هم برده شده و با تطهیر شدن، آنچه که اصل بود -یعنی محبّت درونی- بروز و ظهور کرده و لذا از این جهات باید بهشتی باشد و حقّ در آتش بودن ندارد، امّا مانع در کار است. آن مانع، حق‏ النّاس است. در اینجا چه باید کرد؟ از یک طرف حقّ‏ الله و حقّ‏ النّبی(ص) و حقّ‏ الولی را ما درست می‏کنیم امّا از طرف دیگر، حقّ‏ النّاس وجود دارد که به آسانی تمام نمی‏ شود. این خودش مانع بزرگی برای خلاصی از آتش است.