غیبت

آنچه باید قبل از خواندن این کتاب بدانیم:

به جرات می‌توان گفت آفت متداول بین اغلب افراد جامعه غیبت است. گناهی که در بزرگی آن هیچ تردیدی وجود ندارد. همۀ ما در خاطرمان آیات یا روایاتی را داریم که در مذمت غیبت گفته شده‌اند. شاید این آگاهی احتیاج به تذکری عالمانه و راهبردی حکیمانه داشته باشد تا هم زوایای پنهان غیبت را بهتر و بیشتر بشناسیم و هم نسبت‌ به درمان و پیشگیری از آن اقدام لازم را به عمل بیاوریم.

فراموش نشود بسیاری از ما گرفتار این رذیله هستیم و به مکر شیطان گرفتاری‌مان را کتمان می‌کنیم. دانستن حدود غیبت بر مبنای تعالیم اسلامی در این مجموعه کمک شایانی به رفع و اصلاح آن خواهد کرد.

سوالاتی که در این کتاب پاسخ خواهد یافت:

غیبت چیست؟

چرا غیبت از نظر شرعی حرام است؟

اشتراک و تفاوت غیبت با تهمت چیست؟

غیبت چه اقسامی دارد؟

انواع نقصها کدامند؟

چه اموری باعث غیبت کردن می‌شوند؟

مهمترین عامل پیشگیری از غیبت چیست؟

شنونده غیبت چه وظیفه‌ای دارد؟

ُرد غیبت چیست؟

برای مقابله با غیبت چه باید کرد؟

آثار دنیوی و معنوی غیبت چیست؟

برای درمان غیبت چه کنیم؟

آیا غیبت در مواردی مجاز است؟

غیبت چگونه جبران می‌شود؟

کلیدواژه‌ها:

غیبت/ ایمان/ برزخ/ قیامت/ تهمت/ عیب و نقص/ مستور/ مستمع/ قولی/ کتابتی/ فعلی/ اشاره‌ای/ کنایی/ آرامش خشم/ توجیه عیب/ حسد/ مزاح/ مجلس گرمی/ تعجب/ شگفتی/ حشم در راه خدا/ یاد خدا/ رد غیبت/ سماع/ استماع/ نصرت مؤمن/ دشمنی/ سلب اعتماد/ بدبینی/ قبح‌شکنی/ از خدا خواستن/ لغزش/ استقامت/ صراط حق/ صدقۀ زبان/ عبادت/ متجاهر به فسق/ مصر به فسق/ تظلم مظلوم/ نصح مستشیر/ نهی از منکر/ استحلال/ استغفار/ کفاره غیبت/ معذرت‌خواهی/ تحقیر

یک جمله از کتاب:

متداول است که تا یک کسی شروع به غیبت میکند، می‌گویند: راضی است، بدش نمی‌آید. ا گر این حالت را بخواهیم در قالب فقهی بریزیم، باید اینطور بگوییم: آیا اینکه غیبت شونده بدش بیاید یا کراهت نسبت‌به غیبت داشته باشد، برای حرمت غیبت قید به حساب می‌آید یا نه؟ یعنی باید بدش بیاید تا حرام باشد و بد آمدن و کراهت شخصی است و در غیر اینصورت غیبت به حساب نمی‌آید؟ پاسخ: نخیر. رضایت یا عدم رضایت او هیچ مدخلیتی ندارد. کراهت یا عدم کراهت شخص غیبت‌شونده، هیچ مدخلیتی در حرمت غیبت ندارد.

اگر به یاد خدا بیفتی، به جای آنکه غیبت بکنی، عبرت می‌گیری و به‌جای گناه، ثواب آن را می‌بری. یاد خدا، دل را جلا و صفا می‌دهد و یاد مخلوق برعکسش است و دل را تیره و کدر می‌کند. این موردی که بیان می‌کنم، در روایت آمده است. مضمون روایت این است: چرا به یاد خدا نمی‌افتی و سراغ دیگران میروی؟! اوست‌ که جلا می‌دهد، اوست که صفا می دهد، اوست که انسان را به انسانیتش می‌رساند و اوست که انسان را از زشتی‌ها دور می‌دارد؛ یاد خدا این کارها را می‌کند.