یکی از ایّامی را که اختصاص دارد برای اتصال، نیمه شعبان است.
نیمه شعبان. من نمی‌خواهم وارد شوم. از نظر موقعیت زمانی این‌طور است که یک شرافت ذاتی دارد و یک شرافت ما می‌گوییم عرضی دارد.
شرافت ذاتی نیمه شعبان این همه ما روایات داریم. چه بسا اصلاً همین موجب بوده است که این ظرف زمانی اختصاص پیدا کرده است به آن مولود آن چنانی. مثل ظرف مکانی کعبه. خوب دقّت کنید آنجا یک شرافت ذاتی مکانی دارد کعبه. این موجب شده است که علی(علیه‌السّلام) باید در این ظرف مکانی به دنیا بیایید. شرافت ذاتی مکانی موجب شده است که علی(علیه‌السّلام) آنجا شریفترین موجودات حق ولی‌الله‌اعظم. مال مکان.
نیمه شعبان عین تقریباً می‌شود گفت کعبه است از نظر زمانی از نظر شرافتش شرافت ذاتی دارد این. و این موجب شده است که این ظرف باید انتخاب بشود از ظرف خداوند برای امام زمان(صلوات الله علیه).
فقط من به یک روایت اشاره بکنم. روایت از پیغمبراکرم است که دارد: «قال رسول الله(صلّى اللَّه علیه وآله وسلّم): کُنتُ نائماً لیله النصف مِن شَعبان فَاَتالی جِبرائیل فَقال یا محمد(صلّى اللَّه علیه وآله وسلّم) أتَنام فی هذه اللیله»؛ استراحت کرده بود پیغمبراکرم شب نیمه شعبان حضرت فرمود جبرائیل آمد گفت استراحت کردی در امشب؟ «فقلت یا جبرائیل ما هذه لیله؟»؛ سوال کردم این چه شبی است؟ «قال اللیله النصف من الشعبان»؛ این نیمه شعبان است. «قُم یا محمد(صلّى اللَّه علیه وآله وسلّم)»؛ در روایت دارد جبرائیل به من گفت بلند شو ولی اکتفا نکرد به بلند شو، «فَاَقامَنی»؛ زییر بغلم را گرفت بلندم کرد. مهلت نداد خودم بلند شم، زیر بغلم را گرفت بلندم کرد. «فَاَقامنی»؛ سر پایم کرد. «ثُم ذَهَبَ لی إلی البَقیه»؛ بعد با من آمد رفتیم به سمت بقیه. «ثم قال لی إرفَع رَأسَک». این‌ها درش خیلی مسائل ظریف دارد من هم ساده‌اش را می‌خوانم می‌روم. به من گفت سرت را بالا کن. «فان هذه لیله»؛ امشب شبی است که باز می‌شود در او درب‌های آسمان. باز می‌شود در این شب «ابواب الرَحمه و باب الرِضوان و باب المَغفِره و باب الفَضل و باب التُوبه و باب النِعمَه و باب الجُود و باب الاِحسان». عجب شب، شب خیلی عظیم و بزرگی است.
در آن یک باب رضوان، مغفرت، فضل، توبه، نعمت، جود، احسان. بعد گفت در امشب آزاد می‌شوند انسان‌ها به عدد موهای بدن حیواناتی مثل شتر. ثبت می‌شود عمرها. تقسیم می‌شود ارزاق از سال به سال شروع کرد. من نمی‌خواهم روایت مفصلی است.
بعد گفت «یا محمد(صلّى اللَّه علیه وآله وسلّم) مَن اَحیاها بِتَکبیرٍ وَ تَسبیحٍ و تَحلیلٍ و دُعاءٍ و صَلاه و قَرائتٍ و تَطوع و اِستغفارٍ کانت الجنه لَه مَنزل و مُقیما»؛ در امشب اگر کسی ذکر الهی، تسبیح الهی ،تحلیل، دعا، تلاوت قرآن، نماز مستحبی، استغفار انجام بدهد جایگاه او، استراحت‌گاه او بهشت است. و غفران دارد نسبت به ماتقدم. کسی که اهل حزن عامه باشد امشب خوب عمل می‌کند. خاصه‌اش را ما کاری نداریم. آن عامه‌اش باشد. خاصه‌اش که دیگر بالاتر است.
بعد این جمله را دارد «وَلَقد اَتَیتُکَ یا محمد(صلّى اللَّه علیه وآله وسلّم) و ما فی السَماءِ مَلکٌ الاّ وقد صَفَّ قَدَمیه قائمٌ یُصلی وَ قائِدٌ یُسَبح وَ راکِعٌ و ساجِدٌ وَ ذاکر»؛ من که داشتم می‌آمدم از آسمان به زمین به سمت شما به خدمت شما من فرشته‌ای را برخورد به آن نکردم مگر این که این ایستاده بود مشغول نماز بود، نشسته بود تسبیح می‌گفت، در حال رکوع و سجود بود ذکر خدا می‌گفت. «و هی لیله لایدعوا فیها الاّ داعٌ الاّ اُستُجیبَ لَه»؛ این شبی است که دعا کننده‌ای دعا نمی‌کند مگر این که به اجابت می‌شود. «و لا سائلٌ الا اُجیب»؛ درخواست کننده‌ای نیست که از خدا درخواست بکند الا این که خدا عطا می‌کند درخواست او را. «و لا مستغفرٌ الاّ غُفِر لَه»؛ کسی نیست که از خدا در امشب مغفرت بطلبد و پوزش بطلبد مگر این که خدا او را مشمول غفران قرار بدهد. «و لا تائبٌ الا»؛ توبه کننده‌ای نیست در امشب مگر این که توبه‌اش پذیرفته بشود. کسی که محروم بشود خیراش نیمه شعبان را او محروم است. که بعد دیدند پیغمبراکرم یک مرتبه شروع کرد این دعا را خواندن. «و کان رسول الله یَدعوا فیها» این‌گونه. «اللهم قسم لَنا مِن خَشیَتِک ما یِقول»، شروع کرد دعا را خواندن. غرضم دوستان این است که بهترین شب‌ها از بهترین شب‌های سال نیمه شعبان است و همین شرافت ذاتی موجب شده است که اشرف مخلوقات آدم از نظر مقام در یک چنین شبی پا به عرصه وجود بگذارد در این عالم.
