تذکری از امام خمینی (رحمه الله علیه)

یکی از سفارشاتی را که امام دام ظله در تذکرات اخلاقیش ایشون من یادمه، سی سال پیش. ایشون می‌دادند، وقتی که به اصطلاح تابستون می‌شد و نزدیک تابستون بود، درسارو می‌خواستند تعطیل کنند تذکراتی می‌دادند. یکی از اون تذکرات این بود. اگر بهتون مراجعه کردند ،خب می‌رفتند آقایون اهل علم به بلاد، منتشر می‌شدند برای ترویج دین و اینها، مناطق خودشون بالاخره هر کسی می‌رفتش شهر خودش اینا، وقتی هم میومد خب از قم می‌آمده و کذا شده و این حرفها و خدمتتون یکی از سفارشاتی که بسیار ظریف بود به نظر من این بود. رفتید اونجا اگر یک مسئله‌ ازتون پرسیدند بلد نیستید بگو نمی‌دونم.بگو نمی‌دونم. یک وقتی من دیدم به چه مناستبی بود نقل کردم از یکی از بزرگان به ذهنم این حالا اومد که ایشون بله یه کسی خودش برای من نقل کرد ،هست اون شخص ولی اون مرد بزرگ ایشون رضوان‌الله‌تعالی‌علیه وفات کرده. که گفت من توی مسجد جامع برخورد کردم به ایشان، داشت عبور می‌کرد، رفتم جلو ، سلام کردم، خیلی مؤدب بزرگان ، مشاهیر، علما به ایشون عرض کردم آقا یک مسئله‌ می‌خواستم بپرسم. گفت ایشون ایستاد ، فرمود بگو. گفت گوش کرد ،گوش کرد یه قدی فک کرد یا سرش رو بلند کرد، این جملش گفت من یادم نرفته. هست این شخص که برای من نقل کرد. گفت ایشون برگشت به من گفت مثل شیر نمی‌دونم. بله واقعا مثل شیر نمی‌دونم. این نفس‌کشیست ، جلوی هواهای نفسانی رو گرفتن است به خصوص کسانی را که اینها پیرو دارند نعوذبالله. اینایی که پیرو دارند، به هر مقدار. دنبالش هستند.بله اینها خدایی نکرده خدایی نکرده دستخوش هوای نفس بشن خجالت بیجا بکشند که کشف از چی میکنه؟ ضعف ایمانی میکنه