«رُوِیَ عَن رَسُولِ اللَّهُ صَلَّ اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّم قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ عَهِدَ إِلَیَّ فِی عَلِیٍّ بنِ أَبِیطَالِبِ عَلَیهِ‌السَّلَامُ عَهْداً قُلْتُ یَا رَبِّ بَیِّنْهُ لِی قَالَ اسْمَعْ قُلْتُ قَدْ سَمِعْتُ قَالَ إِنَ عَلِیّاً عَلَیهِ‌السَّلَامُ رَایَهُ الْهُدَى وَ إِمَامُ أَوْلِیَائِی وَ نُورُ مَنْ أَطَاعَنِی وَ هُوَ الْکَلِمَهُ الَّتِی أَلْزَمْتُهَا الْمُتَّقِینَ حُبُّهُ حُبِّی وَ طَاعَتُهُ طَاعَتِی»
پیمان اوّل؛ «عَهِدَ إِلَیَّ فِی عَلِیٍّ بنِ أَبِیطَالِبِ عَلَیهِ‌السَّلَامُ عَهْداً»؛ خداوند خطاب به پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمود: با تو راجع به امام علی(علیه السلام) پیمانی می بندم، بعد حضرت می فرمایند: «قُلْتُ یَا رَبِّ بَیِّنْ لِی»؛ آن عهد را برای من بگو، «قَالَ اسْمَعْ»؛ خدا گفت: گوش کن، پیغمبر (صلی الله علیه و آله) می فرماید: «قُلْتُ قَدْ سَمِعْتُ»؛ سرا پا گوش هستم، این عبارت بیانگر کمال التفات پیغمبر (صلی الله علیه و آله) است، متن پیمان چیست؟ «قَالَ إِنَ عَلِیّاً عَلَیهِ‌السَّلَامُ رَایَهُ الْهُدَى»؛[1] امام علی(علیه السلام) نشانه و علامت هدایت است. «رَایَهُ»؛ یعنی پرچم، پرچمدار علامت را در دستش میگرفت و با همان پرچم افراد را راهنمایی میکرد که در مسیر صحیح و متداول قرار بگیرند، حتّی در جنگ ها پرچمدار وجود داشت که آن نشانه ای برای تبعیت دیگران بود، افراد با نگاه به پرچم هدایت میشدند.
«إِنَ عَلِیّاً عَلَیهِ‌السَّلَامُ رَایَهُ الْهُدَى»؛ به ترجمه فارسی یعنی پرچمدار هدایت. ترجمه دیگر این است که امام علی(علیه السلام) خودش پرچم هدایت است. یک وقت گفته می شود: پرچمدار و یک وقت گفته می شود: او خودش پرچم است، چه بسا جنبههای علمی تعبیر دوم قوی تر باشد؛ یعنی هر کس به او چشم بدوزد و توجّه داشته باشد، هیچ گاه منحرف نمیشود. غفلت از امام علی(علیه السلام) انحراف دارد و توجّه به او موجب هدایت می شود.
پیمان دوم؛ «وَ إِمَامُ أَوْلِیَائِی»؛ او پیشوای دوستان من است، نه فقط امام مردم بلکه امام تمام اولیاء خداست، از آدم تا خاتم، مفهوم اولیاء وسیع است، در مراتب نازله آن دیگران نیز قرار می گیرند، امامت امام علی(علیه السلام) برای حضرت عیسی، حضرت موسی و حضرت نوح نیز هست.
پیمان سوم؛ «وَ نُورُ مَنْ أَطَاعَنِی»؛ کسانی که اطاعت خدا میکنند، دل های آن ها به نور الهی منوّر میشود، در اینجا میفرماید: کسانی که اطاعت خدا میکنند، خداوند دل های آن ها را به نور حبّ امام علی(علیه السلام) منوّر میکند. درباره امام علی؟س؟ تعبیراتی نظیر ید الله و عین الله داریم در کنار این تعابیر تعبیر نور الله را نیز داریم.
«وَ نُورُ مَنْ أَطَاعَنِی وَ هُوَ الْکَلِمَهُ الَّتِی أَلْزَمْتُهَا الْمُتَّقِینَ»؛ متّقین یک بهره وجودی از ناحیه خداوند پیدا میکنند که این به تعبیر من حصه ی وجودی و معنوی است و این حصه وجودی و معنوی از وجود مقدس امام علی(علیه السلام) نشات می گیرد.
پیمان چهارم؛ «مَنْ أَحَبَّهُ أَحَبَّنِی وَ مَنْ أَطَاعَهُ أَطَاعَنِی»؛[2] هر کسی که او را دوست بدارد، من را دوست داشته و هر کسی که اطاعت او را بکند، از من اطاعت کرده. در این عبارت دو بُعد درونی و بیرونی انسان در نظر گرفته شده، در بعد درونی، قلب اشرف ابعاد وجودی است، ما قلب داریم، نفس داریم و وهم؛ امّا بالاتر از همه این ها قلب است. کاربرد قلب چیست؟ محبّت، هر که او را دوست بدارد، من را دوست می دارد.
بُعد بیرونی مربوط به اعضا و جوارح است، هر کسی که اطاعت او را بکند، اطاعت مرا کرده، «إِطَاعَتُ عَلِیٍّ إِطَاعَتُ اللَّهِ».
[1] . المسترشد فی امامه علی بن ابی طالب «علیه السلام»، ص627
[2] . بحارالانوار، ج 38، ص104
چطور دانلودش کنم
سلام
دکمه دانلود به انتهای مقاله اضافه شد