دی ۱۷, ۱۳۹۸

ظاهر عبادت بندگی و باطنش آزادگی است. تعبیر روایت این است: «الْعُبُودِیَّهُ جَوْهَرَهٌ کُنْهُهَا الرُّبُوبِیَّهُ»[1]؛ پرستش و بندگی گوهر گران‌بهایی است که جوهر، باطن، کنه و ژرفای آن آزادگی و […]

کسی که متدیّن است باید درد داشته باشد. آنگاه که می‌بیند حادثه‌ای برای دینش می‌آید، نباید بی‌تفاوت سراغ زندگی شخصی‌اش برود و فقط کلاه خودش را داشته باشد. این فراز

آیا عبادت نسبت‌به ما انسان‌ها یک امر تحمیلی است که ما باید به خود تحمیل کنیم یا نه؟ اطاعت و عبادت خدا امری تحمیلی بر انسان است یا نه؟ اما