کار مهم در این ماه آگاهی از نعمتهایی است که خداوند در روز دحوالارض؛ گسترش زمین به بشر ارزانی داشته است. زیرا آگاهی از نعمت و کم و کیف آن اولین مرتبه شکر است. همانگونه که در روایات بر این مطلب تصریح و در علم اخلاق ثابت شده است.در روایات زیادی آمده است که در بیست و پنجم ذی القعده کعبه نصب گردیده، زمین گسترده شده، آدم پایین آمده، خلیل و عیسی (علیهما السلام) متولد شدند و رحمت پخش شده است.از امیرالمؤمنین (علیه السلام) روایت شده است که فرمودند: اولین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در بیست و پنجم ذی القعده بود. کسی که این روز را روزه داشته و شبش را به عبادت بایستد، عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را در عبادت باشد، خواهد داشت. هر گروهی که در این روز برای ذکر پروردگار بزرگشان گرد هم آیند، پراکنده نمی گردند مگر این که خواسته آنان داده می شود. در این روز یک میلیون رحمت نازل می شود که نود و نه هزار تای آن برای روزه داران این روز و عبادت کنندگان این شب خواهد بود.
دو رکعت نماز در این روز روایت شده است: پیش از ظهر، دو رکعت نماز با یک بار حمد و پنج بار شمس و ضحی خوانده و بعد از سلام بگوید: لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم و دعا کرده و بگوید: یا مقیل العثرات! أقلنی عثرتی. یا مجیب الدعوات! أجب دعوتی. یا سامع الاصوات اسمع صوتی و ارحمنی و تجاوز عن سیئاتی و ما عندی،یا ذالجلال و الاکرام!نیز مستحب است دعایی را که اول آن یا داحی الکعبه است بخواند.
اعمال 25 ذی القعده از کتاب المراقبات میرزا جواد ملکی تبریزی
