شهادت امام جواد (علیه السلام)

دوستان من یک چیزی به شما بگم. ما دستمون به دامان خاندانی است که واسطۀ بین واجب و ممکن هستند. حیف است یک تجلی می‎کنه خدا حضرت موسی داغون می‌شه غش می کنه می‎افته. خوب دقت کنید یک روایت. یک بچه‎ای است به حسب ظاهر هشتاد سالشه. نشسته داره صحبت می‎کنه لوحی جلوشه. نشستند. اصحاب مؤدب  یک مرتبه از جاش حرکت می‎کنه میره داخل اندرونی. میگه ساعتی طول نکشید راوی میگه وقتی دیدم رفت دیدم یک صدای ضجه‎ای بلند شد از داخل خانه. برگشت اومد نشست. چهره چیه؟ دگرگون شده سؤال ازش کردیم. چی شد اقا ضجه چیه؟ مطلب چی شد؟ جواب و او این است که الآن پدرم وفات کرد. هشت ساله. مدینه است امام دهم امام هادی امام جواد در بغداد است. فرسنگها راه است. چه شد؟ آقا از کجا می‎دانید تجلی رب است. خیلی زیبا جواب می‌دهد امام هادی می‎فرماید یک وقت من دیدم خدا یک چنان تعظیم و اجلالی نسبت به من کرد. که سابقه نداشت. یک تجلیه خوب دقت کنید. اما اون به ظاهر بچۀ هشت ساله. طوریش نشد نشسته. اما ربش تجلی می‎کنه برای او. و می‎بیند. من از این اعظام و اجلال خدا به دست آوردم که به من عنایتی فرموده است مقام امامت را. خوب دقت کنید. و پدرم وفات کرده است. «السَّلَامُ‏ عَلَیْکُمْ‏ یَا أَهْلَ‏ بَیْتِ‏ النُّبُوَّهِ وَ مَوْضِعَ‏ الرِّسَالَهِ وَ مُخْتَلَفَ الْمَلَائِکَهِ وَ مَهْبِطَ الْوَحْیِ». بله این از پسر و اما پدر. روزشماری می‎کرد برای ملاقات ربش. این نفس مطمئنه که داخل در عباد بود. لذا دارد امام جواد صَلَوَاتُ‎اللَّهِ‎عَلَیهِ مکرر این جملات رو می‎فرمود. «الْفَرَجُ‏ بَعْدَ الْمَأْمُونِ‏ بِثَلَاثِینَ شَهْراً». یعنی اون فرجی که برای من میشه دو سال و نیم بعد از مأمون است اشاره به وفات خودشون هست. سن مبارکش بیست و پنج سال است. چقدر اذیت کردند. چقدر آزار کردند چطور مشکلات رو تحمل کرد که این جملات رو میگه. دو سال نیم بعد از من من دارم اینرو حساب می کنم که اونجاست که گشایش برای من میشه. همین روزها بود اونطور که مشهور دارد معتصم لَعنَتُ‎اللَّهِ‎عَلَیهِ اقا رو مسموم کرد. اما با چه وضعی؟ خیلی مشکل است که همسر انسان . اون که باید حافظ انسان باشد او قاتل انسان بشه به این نحو. به وسیلۀ همسرش به خود می‎پیچید. . به طوری که نقل شده است تقاضای آب می‎کرد. بهش آب نمی‎دادند. از این نظر شبیه است به جدش حسین عَلَیهِ‌السَّلَامُ. شبیه است به خاندانش. شبیه است به علی اکبر که می‎گفت «یَا أَبَا العَطَشُ قَد قَتَلَنِی».

«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ»