حیا، موهبتی الهی

آنچه باید قبل از خواندن این کتاب بدانیم:

شاید کسی نباشد که واژۀ حیا را نشنیده و در محاورات روزمره از آن بهره نبرده باشد. ما حیا را یک ویژگی اخلاقی می‌دانیم. سؤالی که مطرح می‌شود، این است که چرا این ویژگی اخلاقی در مباحث تربیتی مطرح شده است؟

حضرت آیت‌الله العظمی‌حاج‌آقا مجتبی تهرانی (رحمهالله علیه) حیا را به عنوان زیربنای تربیت و به نام یک موهبت الهی معرفی کرده و به صورت مجزّا این امر حیاتی در تربیت را مورد بحث قرار داده اند. خواندن این مباحث نگاه ما را نسبت به حیا تغییر می دهد و شاید بتوانیم به عمق مفهوم حیا که گمشدۀ جامعه امروز است دست بیابیم. ابتدا این مباحث با رویکرد اخلاقی در سال 1365 و سپس با رویکرد تربیتی در سال 1390 مطرح شده است.

سوالاتی که در این کتاب پاسخ خواهد یافت:

حیا چیست و چه جایگاهی در اسلام دارد؟

حیا در انسان چگونه ایجاد و تثبیت می‌شود؟

حیای بیجا کدام است؟

چند نوع حیا داریم و نقش آنها در تربیت انسان چیست؟

راه علاج ترویج بی حیایی در جامعه چیست؟

چه کنیم تا حیای فطری فرزندان از بین نرود و تشدید شود؟

آیا حیا داشتن مانع آزادی داشتن است؟

کلیدواژه‌ها:

حسن و قبح عقلی / فطرت الهی / تربیت دینی / حیا / تلویح و تعریض / پرده‌داری / آزادی / حیای مسئولین / وقاحت / پوشش / افسارگسیختگی / خجالت

چند جمله از متن کتاب:

اگر دیدیم کسی حیا ندارد و مرتکب عمل زشتی می‌شود، بحث این نیست که پا را از مرز دین بیرون گذاشته است؛ بلکه پا را از مرز انسانیّت بیرون گذاشته است. هر کجا که بروی، عمل زشت، زشت است.